fietstochten 2023

Ename Classic

 

04/03/2023

 

De eerste toertocht dit jaar. Het parcours was een kopie van het jaar ervoor. Voor de gelegenheid met mijn zoon op pad. Ik een jaar ouder en minder sterk en mijn zoon het tegenovergestelde, ouder en sterker. Dat zag je dan ook op de hellingen. Maar eerst de start, we waren maar een paar km verder en Boris zijn versnellingsapparaat ging al niet meer. Teruggekeerd naar de start om de mannen op te zoeken die in staan voor de pechverhelping. Wat olie overgespoten en de fiets werkte feilloos. Maar door dit oponthoud kwamen er wel een paar extra km bij.

Voor de tweede maal op weg en in Huise de Lange Ast naar boven en terstond werd ik er al afgereden. En dit zou zo een gehele dag hetzelfde tafereel zijn. Is wel vervelend voor dat hij iedere keer moet wachten op mij. Het was tevens ook een koude dag, weliswaar niet te veel wind. Gelukkig had mijn zoon een verkoudheid of hij mocht nog meer wachten op mij. De eerste bevoorrading was gepland te Wortegem. Veel viel er niet meer te rapen voor uw 18 euro. Toch veel geld voor datgene dat je ervoor in de plaats krijgt. Een peperkoek en stukje sinaasappel, gelukkig nog een energiereep te verkrijgen. Nu maar verder gefietst naar de Schernaai en dit is een helling die leidt naar de Tiegemberg. De kwadenbulk is al een stuk zwaarder en de Bergstraat nog meer. Daar begon ik al een stuk beter te fietsen. Mijn diesel kwam op gang. Maar op de Achterberg werd ik terug met mijn bijde voeten op de grond geplaatst. Beter ging het op de Varent. Mijn zoon kreeg mij er niet af en dit na 90 km. Kom voor een oude van 63 niet slecht. Tweede bevoorrading aan de brouwerij Roman. Daar konden wij al een stuk banaan krijgen en zelfs een Ename bier. Over de stenen van de Jagerij ging het naar de aankomst. Vandaag 100 km in de benen. Dit is niet slecht voor begin maart. Alleen het gemiddelde dat ik had gereden was niet om over naar huis te schrijven. Och het kan alleen maar beter gaan.

Klassieker van het goede doel

08/04/2023

 

De tweede fietstocht dit jaar ging door in Zulte.

Een rit van ongeveer 120 km over de glooiende wegen van de Vlaamse Ardennen.

Geen echt lenteweer vandaag, maar het regent niet en dit is al een pluspunt.

Eerst naar Zulte met de fiets, alover de Nokere berg. Niet al te veel volk bij de inschrijving want de meeste deelnemers waren al vertrokken. Inschrijving bedroeg 10 euro en dit bedrag ging naar een goed doel. De eerste 30 km kon ik mij aansluiten bij een kleine groep en met een goed tempo was ik in staat vlot mee te volgen. Misschien nog vermelden dat ik mijn koersfiets heb verkocht en nu rijdt met een gravelbike. Met andere woorden dat je toch meer weerstand hebt. Maar eigenlijk kan mij dit niet zoveel schelen omdat ik meer graveltochten ga fietsen dit jaar. In ieder geval het was een goed tempo tot aan de eerste helling (korte Ast) en daar was ik direct bij de eerste gelosten. Al een goed begin van de dag. Nadien kon ik mij aansluiten bij een andere groep maar die reden tegen de veertig per uur en dit vond ik nu wel iets te snel. Wijselijk besloot ik maar alleen verder te fietsen naar de eerste bevoorrading in Munkzwalm. Wat de bevoorrading betrof, dit was maar een triestige bedoening. Een paar suziwafels en peperkoek, maar wat mij vooral tegen de borst stootte waren de bananen. Je hebt gele en groene. Wel het waren prachtige groene bananen. Heb geprobeerd daarvan te eten maar dat gaat niet, dit is helemaal niet tevreten. Kortom al die bananen kunnen ze in de vuilnisbak gooien, temeer dat ze nog in stukjes waren gesneden. Met verse moed dan maar verder gefietst. Het parcours mocht er zijn, daar kan je niet over klagen. De ene helling volgde de andere op en in en rond Brakel was het duwen op de pedalen. Met mijn benen was het beter gesteld, de hellingen kon ik al vlotter naar boven fietsen. Uiteindelijk kwam ik aan de tweede bevoorrading met al even groene bananen. Gelukkig was er een energie reep aanwezig. Van dan af kon ik naar huis fietsen. Bijna 120 km gefietst en tevreden over het parcours alleen de bevoorrading was veel minder. Als je denk dat er vroeger bij de tweede bevoorrading zelfs rijsttaartjes aanwezig waren, van dit alles kan je nu maar dromen.

Zwevegem

30/04/2023

 

Gravelrit.

 

Ja ik ga voor een tocht op gravel.

In Vlaanderen is dat dan overwegend op onverharde wegen.

Het zou een lange tocht worden, 117 km is niet van de poes en met bijna 700 hoogtemeters kan je het niet vlak noemen. Eind april het weer was wel droog maar niet zo warm. En nu het parcours. Het viel mij al meteen op dat er weinig deelnemers rondreden met een gravelbike, zeer velen met een MTB fiets. Achteraf beken was dit dan ook de juiste fiets op dit parcours. Ik fietste met tamelijk smalle banden of 32 mm en dat is eigenlijk niet breed genoeg. En met banden die eigenlijk meer bedoeld zijn om op de weg te fietsen. Op een volledig droog parcours vormt dit geen probleem, maar vandaag was dit nog iets anders. Het had veel geregend de voorbije dagen en het parcours was er dan ook naar. Het was eigenlijk slalommen tussen al de modder plekken door. Maar kom ik ga niet klagen. Ook iets nieuws de rit was niet uitgepijld, je kon de wegen enkel volgen via een parcours die je downloadt op je gps. Zo ik moest twee dingen in het oog houden de weg volgen op mijn gps en het parcours waar ik op reed. Niet altijd zo gemakkelijk. In het begin van de rit was het niet moeilijk, ik moest maar twee mtb volgen en zo kon ik vrij eenvoudig fietsen. Het viel mij op dat ik toch te kort kwam op de zwaarste stukken. Bergop ging dit nog maar de hellingen beneden fietsen was veel moeilijker om dat ik geen veringen heb op mijn gravelbike en zo was het oppassen geblazen. Ik kon ongeveer 40 km volgen tot ik op een of andere boereweg niet meer vooruitkwam vanwege het hoge gras en een zeer slechte strook. Zo ik reed nu in niemandsland want veel deelnemers heb ik niet meer gezien. Via mijn gps dan maar verder gereden in een toch mooi parcours. Eigenlijk was het fietsen op de ene onverharde strook naar de andere. Daar moeten zij toch veel werk ingestoken hebben. Na 47 km kwam ik aan de eerste bevoorrading en deze was van een hoge kwaliteit. Voor zeven euro inschrijvingsgeld kon je genieten van allerlei lekkers. En de bananen waren geel! Ik heb al andere toestanden meegemaakt. Maar nu kwam er een heel stuk die bijna voor mij niet te fietsen was. Langs het vliegveld van Amougies is er stuk pad die je met moeite met een mtb kan berijden. Tenzij je geniet om modderduivel te spelen. Niets voor mij, want ik kon er met mijn fiets onmogelijk doorrijden. Heb er ontzettend staan sukkelen en meer te voet gestaan dan te fietsen. Kortom helemaal geen weg voor een gravelbike. Eindelijk kwam ik in Oroir aan en kon ik beginnen naar de top van de Kluisberg op een onverharde pad wel te verstaan. Ik heb wel kleine versnellingen maar het was toch zwoegen om naar boven te rijden. Door het Kluisbos was al even modderig en vuil. En de afdaling was ook maar slalommen tussen de bomen. Ach vergeten te schrijven dat ik ondertussen voor de Kluis nog een bevoorrading heb meegenomen. Na de kluis was het zwaarste voorbij, alleen nog de Tiegemberg maar die lag er helemaal droog bij. In Otegem was het bevoorrading drie en de vermoeidheid begon ook toe te slaan. En vooral het parcours volgen op mijn gps was niet altijd eenvoudig, meermalen reed ik verkeerd tot vervelens toe. Zonder leesbril is het al wat moeilijker. Het ergste van de dag moest nog komen. Ergens over een spoorweg een pad volgen die eigenlijk geen pad was. Modder en nog eens modder, onmogelijk om daarop te fietsen. Te voet ging het nog amper. De modder kleefde dan ook nog eens vast tussen mijn kader en zo kon ik een tak gaan zoeken om de modder zo goed of kwalijk mogelijk weg te doen. Ja dit heeft toch niets meer te maken met een gravel tocht. Nog een rondje langs de Gavers te Harelbeke en dan rijden tot de aankomst te Zwevegem. 117 km vandaag gefietst langs vele modderpaden. Maar ik onthoud alleen de goede kanten van dit ritje. Veel natuur, goed uitgestippeld, kortom de moeite waard om zo’n toch te fietsen.

 

Brouwers op fietsen

Oudenaarde

05/05/2023

 

Een fietstocht in Oudenaarde met als startplaats brouwerij Liefmans.

Natuurlijk moest ik daarbij zijn.

Ik koos voor de langste afstand oftewel 132 met 1300 hoogtemeters, het zou geen lachertje worden.

De tocht ging van brouwerij naar brouwerij waar er telkenmale een bevoorrading was voorzien.

Maar de prijs om mee te fietsen was wel aan de dure kant. 24 euro is een redelijke prijs.

In Zwevegem betaalde ik de week daarvoor voor de graveltocht amper 8 euro.

Niet gezeurd, fietsen was de boodschap. De laatste bevoorrading sloot al om 14 u 30, het zou dan ook geen wandeltochtje worden.

Om 8u 30 zat ik reeds op de fiets en voordien was het aanschuiven aan de startplaats. Gelukkig waren de deelnemers beperkt of dat zou nogal een file zijn. De eerste kilometers waren richting Nederzwalm en Balegem. Golvende wegen in een prachtig boerenlandschap. Dan de wegen volgen via Oosterzele en verder naar Sint Lievens Esse. Brouwerij Van Den Bossche was de eerste locatie om de dorst te lenigen. Niet veel soeps voor je 24 euro. Suikerwafel en peperekoek en stukjes banaan. Ja dit krijg je overal!!

Maar voor degenen die bier dronken was het een festijn. Lekker bier proeven zoveel je wilt!

Stel je maar voor en dit na 35 km. Ik was al tevreden met mijn sportdrank. Lang heb ik daar niet vertoefd. Op naar de volgende stopplaats. En nu zou het parcours wel moeilijker worden. Golvend met nu en dan een nijdige helling. In Brakel was het serieus met de beklimming van de toekapel. Toch al redelijk stijl. Met de kleine molen naar boven. De afdaling naar Brakel en begonnen aan de Valkenberg. Terug de kleine molen en trachten zo vlot mogelijk naar boven te fietsen. Om daarna te fietsen naar de tweede brouwerij met de naam De Graal. Die bevoorrading was enkel voorzien voor de langste afstand. Er stonden er maar weinig fietsers, maar wat mij meteen opviel was de kwaliteit van de bevoorrading. Veel sportproducten en gellekes. Begon tijd te worden ook dat je iets kreeg voor je geld. Er werd mij vriendelijk een biertje aangeboden waarvoor ik dankte. Ik drink zoal geen alcohol laat staan om tijdens een fietstocht nog wat bier te drinken. Maar voor degenen die gekomen waren om bier te drinken een ideale gelegenheid om aan te schuiven aan de biertafel!!

Elk zijn gedacht maar na 70 km tweemaal bier te gaan proeven. Ik was wel de enige die zo dacht want al de anderen lieten het niet liggen, schol!!

De volgende bevoorrading was over 50 km en het parcours zou langzaam zwaarder worden. Geen meter vlak meer en de hoogtemeters vlogen de hoogte in. Het centrale punt was Ronse want daar wachten de Fiertelstraat en de Riekestraat. Twee kanjers van de Vlaamse Ardennen. Zeer stijl alle twee deze hellingen. Niet zo bekend maar heel zwaar. Veel kleiner kon ik niet meer schakelen. Boven de Riekestraat een verassing in de vorm van een geheime bevoorrading. Sportdrank maar van van bier was hier geen sprake. Misschien al leeggedronken. 100 km achter de kiezen en nu op naar de volgende hellingen. De Rampe in Kluisbergen een lange helling op kasseien en met een zeer lastig einde. Elsstraat was de volgende die al begon in de benen te kruipen. Vervolgens de bossenare met in Schorisse de frunte en Den Daele. Met andere woorden meer dan genoeg bergop. Stop aan Brouwerij Roman. Misschien vervelend maar dan kon je ook aanschuiven aan het gratis bier. Een banaan gegeten en wat gedronken om de tocht aan te vangen rond Mater. Thuis gekomen na 133 km. Een mooi maar zware rit. En het is waar voor de bierliefhebbers een waar genoegen om zo’n tocht te rijden. Ja voor 24 euro is het al de moeite. Maar hoe ze het doen om bij ieder stopplaats een biertje te drinken amaai.

 

               

Omloop der Schelde en Zwalmstreek.

13/05/2023

Merelbeke

 

Een tochtje die ik al meermalen gereden heb.

Vandaag koos ik om naar de startplaats te fietsen. In Nederzwalm volgde ik het parcours tot in Merelbeke om mij in te schrijven. Aangekomen na 25 km en nu volgde er nog een goeie 100 km met twee bevoorradingen onderweg. De eerste 50 km waren niet zo lastig, veeleer wegen die op en neer gingen. Ik kon mij aansluiten met een groepje al moest ik wel mijn tenen uitkuisen om te volgen. In Munte was de eerste bevoorrading en de kwaliteit ervan was in orde. Niets op aan te merken voor je 4 euro inschrijvingsgeld. Vanaf nu was het ook gedaan met in de wielen te zitten. Het parcours begon zicht te splitsen en en met de km was het meer en meer klimmen geblazen. Geen bekende hellingen maar veeleer onbekende maar daarvoor niet minder zwaar. In de prachtige Zwalmvallei met zijn vele vergezichten was het aangenaam fietsen. De Vlaamse Ardennen dan met rustige kouterbaantjes al was het toch opletten geblazen met de tegenliggers. Tegenwoordig rijden de mensen rond als gekken. Er is voor niets nog tijd en zeker niet om een fietser door te laten. Dat mocht ik ondervinden in Schorisse bij een korte beklimming werd ik bijna de gracht in gereden. Niet te doen eigenlijk, maar ja wat doe je eraan?

In Nukerke was de volgende bevoorrading gepland na zowat 112 km. Mijn tocht was bijna volbracht.

Nu volgde voor mij de finale met de kasseien van de Stationsberg en aansluitend na 120 km de Ladeuze. Iedereen die deze helling kent weet dat dit geen lachertje is. Boven aan de top was voor mij deze rit ten einde. Enkel de afdaling naar Ename. Voor de andere deelnemers niet want zij moesten het parcours volgen tot in Merelbeke. 122 km gefietst vandaag met iets meer dan 1000 hoogtemeters. Mooi weer en veel zon dit maakte de dag compleet.

De Ronde Van Schoonderhage

18/05/2023

Pollare

 

Een tocht ten voordele van een goed doel, VZW Schoonderhage.

Mijn auto geparkeerd aan de Gavers te Geraardsbergen, en  dan was het langs de oevers van de Dender nog 7 km. Goed weer vandaag maar wel een frisse Noorderwind. Een tocht van 85 km door het Pajottenland. De eerste helling van de dag luisterde naar de naam Congoberg. Een niet zo’n zware beklimming. De rest van de tocht was een beetje van hetzelfde profiel, niet veel vlakke wegen maar wel op en af, bijna allemaal te nemen met de grote plaat. Op het einde had ik bijna 800 hoogtemeters. Via Galmaarden en Bever naar Sint- Pieters- Kapelle. Bogaarden, Pepingen en nog veel dorpen meer. Landelijke gebieden met mooie vergezichten. Ja het Pajottenland blijft wel een mooie streek, maar als je daar aan een MTB toch deelneemt vind ik de streek nog veel boeiender. Na 40 km de bevoorrading bereikt en ik moet schrijven dat deze niet uitblonk in kwaliteit. Bananen en peperkoek en water. Sportdrank was niet voorhanden. En dit was toch pover gesteld. Ja voor 5 euro moet je dan ook niet meer verwachten. Och als de opbrengst maar gaat naar het goede doel, dit is het belangrijkste. Na de bevoorrading richting Gooik met wegen die op en neer gingen en de vergezichten kreeg je er gratis bij. Na 92 km de aankomst bereikt en erg vermoeid was ik niet. Want vandaag kon ik gedurende vele km in de wielen meefietsen. Met andere woorden als het tegenwind was zat ik goed beschut uit de wind. En dit is wel gemakkelijker rijden dan altijd alleen tegen de wind. Via de Dender terug naar de Gavers waar ik mijn auto had achtergelaten. 102km en 800 hoogtemeters, kortom een mooie fietsrit om op terug te kijken.

Altebra Classic

Ophasselt

20/05/2023

 

 

Vandaag zou het een mooie lastige rit worden door het mooie Pays deCollines en de finale op de muur van Geraardsbergen. Mijn zoon zou meefietsen en al zeg ik het zelf ik zat toch een beetje in form. Twee dagen terug had ik in het Pajottenland gereden en ik voelde mij goed. Zo de eerste kilometers waren met de wind in de rug, golvende wegen en wij fietsten goed door. Niet ver van la Houppe in een afdaling plots een enorme knal, terstond stopten en wij keken naar elkaar, wat was er gebeurd? Boris stond plat en had helemaal niets bij zich om het euvel te verhelpen. Geen pompje en geen binnenband. Geen probleem ik bel wel mijn verzekering. Zogezegd en gedaan en binnen dit en half uur waren wij geholpen. Was het maar zo. Na een uur nog niemand gezien. Teruggebeld en Mevrouw vertelde doodleuk dat het niet zou lukken want zij kon niemand bereiken. En dan staat je daar met je platte band. Opeens kwamen er een paar wielertoeristen aangefietst en ik vroeg of zij geen binnenbandje te veel hadden. Probleem daarna was dat het binnenbandje wel inging maar daarna de buitenband wou met geen duwen over de velg. Met twee man zitten sleuren aan deze band en uiteindelijk na veel sleuren er toch opgekregen. Ik dacht band oppompen en de tocht voortzetten maar toen bleek er een groot scheur te zitten in de buitenband. Bij het oppompen kwam de binnenband er terug uit. Ja zo verder rijden is veel te gevaarlijk. En wat doe je dan terugrijden naar de start. Triestig op een platte velg aan 5 km per terugfietsen. Een ritje van 35 met veel problemen, het was verre van een leuke dag. Ondertussen heeft mijn zoon twee andere banden aangekocht en die passen beter op de velg. Nu nog een binnenbandje en goede pomp en de volgende keer zal het wel beter gaan.

Moen – Vloesberg – Moen

27/05/2023

 

Langs de boorden van de Schelde richting Avelgem om na 25 km Moen te bereiken. Met een koude noorderwind in de rug ging dit tamelijk vlot vooruit. Kalm aan de inschrijving, de meeste fieters waren al vertrokken, geen nood het zou dan ook een rustige rit worden. Papier geraadpleegd waar de weg mij zou leiden. Na 52 km de eerste bevoorrading en betekent voor mij dan na 77 km! Ik had maar een bidon gevuld, ik zou dus zuinig moeten zijn met te drinken. Was het in het begin met de wind in de rug, wel nu zou het het tegenovergestelde zijn of tegen de wind in. De wind waaide krachtig dit viel dan ook niet mee. Het parcours richting Zwevegem, Anzegem en Tiegem waarbij zorgvuldig de hellingen werden ontweken. Geen Tiegemberg en andere die daar in de buurt lagen. Regelmatig werd ik  toch voorbijgereden door deelnemers. Geen denken aan om mijn wagonnetje aan te haken. Een grote groep dan, dat leek mij de gelegenheid om mee te fietsen in de wielen. Lang heeft het ook niet geduurd, want ik werd er ook afgewaaid. Niets aan te doen. In Elsegem een ander groepje van een man of vier. Terug geprobeerd en dat ging wel ondanks de snelheid van 27 per uur met tegenwind. En zo reden wij samen naar Oudenaarde na 60 km. Ik was bijna thuis! Na een plasbeurt in Etihove liet ik ze maar rijden.

Maar na 10 km verder in kerkem bij een lange klim sloot ik terug aan en reed ik alleen verder. Dit tot aan de bevoorrading te Schorisse. Er moet gezegd dat de mensen van de organisatie er iets goeds van gemaakt hadden. Allerlei koeken, maar voor mij was de zelfgemaakte pudding het beste. Dit noem nu ik eens een zeer goede bevoorrading, speciaal pudding produceren voor een fietstocht daar neem ik mijn hoed voor af. Als het goed is mag het ook gezegd worden. Ondertussen waren de wegen niet meer vlak maar de hellingen volgden elkaar op. Ook tamelijk wat deelnemers aan de bevoorrading. Via Bos ter Rijst een gemene helling naar Brakel. En wie Brakel zegt dankt dan ook aan hellingen. En dit was ook zo geen meter vlak meer, kortom de hoogtemeters vlogen omhoog. De rest van de tocht mocht ik dan ook alleen verder rijden. Na een tijdje kwam ik aan in Vloesberg, keerpunt van de rit. Chalet Gerard in La Houppe was de plaats voor de volgende bevoorrading na iets meer dan 100 km. Mijn benen begonnen alwat meer pijn te doen. Zelfde kwaliteit daar trouwens in La Houppe. De zon scheen maar wel met een blijvende koude noorderwind. Normaal kon ik nu naar huis fietsen, maar ik had geen zin en besloot dan ook het parcours verder te volgen tot Zulzeke. Mooie wegen waren het om te fietsen en nu en dan de wind in de rug. In Zulzeke verliet ik het parcours en fietste ik naar huis. Aangekomen na 133 km en 900 hoogtemeters. Een mooie fietsrit die er mocht zijn.

Fietstocht wijk De Biest

Kruishoutem

Kinderkankerfonds

29/05/2023

 

 

Een rit ten voordele van het kinderkankerfonds.

Thuis vertrokken met mijn zoon naar Kruishoutem voor een tocht van 75 km.

Het parcours was in twee delen opgesplitst, namelijk 38 en 37 km.

De eerste 38 gingen licht bergop zonder noemenswaardige hindernissen. Een ritje langs Ooike en Wortegem. De bevoorrading was in de tent en alzo konden wij het tweede deel rijden. De moeilijkste tegenstander was vandaag de hevige Noord – Oostenwind. Mijn zoon Boris had daar geen probleem mee want hij is het gewoon om in de polders tegen de wind te fietsen. Voor mij was het harken om toch in het wiel te blijven zitten. Nu waren er geen hellingen meer, alles vlak in de omgeving van Zulte. Veel meer had dit parcours dan ook niet te bieden. Ach het is eens iets anders, het hoeft niet altijd super lastig te zijn. E zo kwamen wij terug aan de tent. Alle deelnemers kregen nog een barbecue worst. En met een lekkere koffie kon dit smaken. Dan vervolgens naar huis  en de 100 km stonden toch op de teller met ongeveer 600 hoogtemeters. Een eenvoudige tocht voor het goede doel, maar deze ritten mogen er ook zijn.

 

Wannabee Quesadilla MTB Ride

Oostakker 03/06/06

 

Een moeilijke naam voor deze MTB tocht.

Dit was nu eens een rit voor de avonturiers al betwijfel ik dat er nog veel deze tocht zullen rijden.

Het parcours was niet uitgepijld met alle gevolgen vandien.

Laten wij beginnen bij de start. Met maximum van 110 deelnemers die het er toch opwaagden om eraan te beginnen. Misschien denk je dat dit overdreven is, maar je moet eens trachten te rijden op gps, waarbij het ene paadje na het ander werd aangedaan. Ik reed eerst achter een deelnemer aan die al direct verkeerd reed. Alleen verder rijden was al niet veel beter. Probleem was met de zon dat het moeilijk af te lezen was en ja mijn ogen zijn ook al niet van de beste. Kortom problemen alom, voortdurend het geluid van mijn gps (verkeerde weg) terugkeren en  zoeken naar de correcte weg.

Maar ik werd uit mijn lijden verlost toen er  een paar andere jongens mij inhaalden en wel vlot de weg konden volgen. Ja het zal wel aan mijn gps liggen zeker? Maar na een hooiveld overgestoken te hebben mocht iedereen zijn fiets gaan kuisen. Al het hooi verwijderen uit uwen pion. Er zat nog iets tussen mijn banden en tegen dat ik dit gevonden had en was de rest al verdwenen. Spijtig voor mij!

Dan begon de ellende nog meer, ik reed ergens een park in en met al de wegeltjes was ik gans het noorden kwijt. Tezamen met een ander deelnemer toch de juist weg of wegeltje gevonden. Ondertussen ook de bevoorrading meegenomen en er waren er al die aan het klagen waren en dit na 22 km. De weg verder volgen dan en meermalen verkeerd rijden. Hoeveel maal weet ik niet meer. Ik had een kemel geschoten, want ik had het parcours van de 110 km gedownload en deze was ik nu aan het volgen. Ik dacht er zal wel ergens een splitsing zijn van de 80 km. Ik was van plan om tot in Strijpen te fietsen maar vanwege de tijd was dit niet meer mogelijk. Met andere woorden ik moest mijn rit in korten en de 80 volgen. Maar ik kwam nergens een splitsing tegen en voor dat ik het wist was ik al helemaal afgedwaald van het parcours van de 80 km. En daar stond ik dan in Leeuwergem!

Een stuk afsnijden dan maar van de 110 km. Rijden naar Velzeke en daar terug op het parcours. Nog een ander probleem ik had bijna geen drank  meer. Ik had mijn bidons niet gevuld bij de bevoorrading. Er stond nergens een ton met water of sportdrank. En wat doe je dan verder rijden, want na 33km was er de volgende bevoorrading. Maar ik was het parcours aan het volgen van de 110 km en die bevoorrading was aan de Berendries. Dus niets voor mij. Om een heel lang verhaal kort te maken, want de ontelbare keren dat ik verkeerd reed was niet te tellen. En dit kwam vooral omdat wij voortdurend kleine paadjes werden ingestuurd. En het gras stond daar een meter hoog! Je zag het niet eens. Te voet ga je er nog niet door, laat staan met een mtb. En zo blijf je maar verder rijden. Om een voorbeeld te geven. Ik moest ergens een wegeltje infietsen, maar in plaats daarvan reed ik recht door iemand zijn grote tuin in! Tegen dat ik het door had mocht ik terugkeren uit deze mensen hun tuin. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. En door een bos rijden was al even moeilijk, want mijn gps wist het dan ook niet meer. Om de moed er van te verliezen. Maar kom na 80 km was ik dan toch geraakt aan de bevoorrading. Meer dan drie uren zonder drank! Er moesten er nog ongeveer 20 deelnemers passeren. Maar nu kwam het moeilijkste, de organisatie had  iets technisch gevonden in een bos. Allerlei paadjes volgen zonder dat er maar een bordje stond om deze te volgen. Niets meer voor mij ik wou dit overslaan maar het lukte mij niet om daaruit te geraken. Hopeloos was dit, wat een vervelende tocht. Dan heb  ik besloten om te stoppen met het parcours te volgen. Via mijn gps terug naar de start ingedrukt en het was nog 15 km. Eindelijk was ik ervan af en kon ik op mijn gemak terugfietsen waar ik was begonnen. Een heerlijke cola gedronken en dit na 100 km. De langste afstand was 110! IK kreeg nog een gratis Quesadilla, maar dit is niet mijn ding.. Terugkijkend op deze toch kan ik zeggen dat het niet voor mij was. Moesten ze enkel rijden op brede onverharde wegen zou het nog meevallen. Maar altijd maar die onvindbare paadjes gaan zoeken nee laat het maar. Misschien kom ik zagerig over, maar ik heb er toch veel anderen horen klagen. IK denk niet dat ik volgend jaar nog terug kom.

Ergodome classic.

10/06/2023

Kortrijk

 

Terug een fietstocht voor het goede doel.

Met start te Kortrijk.

Het beloofde een zonnige en zware tocht te worden, vooral de warmte met zo’n dertig graden zou een niet te schatten tegenstander worden.

Ik heb deze tocht vorig jaar ook gereden en het was ook al niet gemakkelijk maar deze keer was het nog moeilijker.

Ik koos voor de 110 km en meteen ook de zwaarste. De Knokteberg moest zowat tweemaal bedwongen worden.!

En je moet niet denken dat de wegen vanuit Kortrijk naar Avelgem vlak zijn. Helemaal niet, het zijn meer glooiende wegen op en af maar wel te nemen met het grote plateau. De wind zat tegen tot de Knokteberg. Desondanks haalde ik een gemiddelde van 24 per uur. Ja het is waar dit komt vooral om dat ik de wielen kon zitten. Zodoende kan ik goed meevolgen zonder echt tegen de wind in te moeten boksen. En daar was hij de Côte de Trieu. Een lange helling en vooral het gedeelte in het bos is wel knap lastig. Boven de berg was dan ook de bevoorrading met een grote overrompeling. Ik moest mijn fiets in de gracht leggen.!

En nu kon je kiezen voor de 80 of 60 en 110 . De laatste was de zwaarste want een rondje van 40 km en je kon  terug beginnen aan de Knokteberg. Ik denk dat er velen geen zin hadden voor deze lus want gedurende de 40 km heb ik niemand meer gezien. Misschien vanwege de warmte? Is de knokteberg een lastige dan vind ik de Avenue des Hauts nog lastiger. Heel stijl en lang, mijn benen deden toch wat pijn. Vanuit Saint – Sauveur kan je verschillende hellingen boven rijden maar deze is wel een van de lastigste. Via Dergneau en Anseroel naar Amougies. Zo ik kon de tweede keer naar boven rijden. Het ging nog vlot naar omhoog. Al was het toch wel warmer geworden. Aan de bevoorrading veel gedronken en rijsttaartjes gegeten. Om dan vervolgens de andere hellingen te bedwingen. De Rotelenberg ging nog met het grote plateau. Maar dan de Zeelstraat begon ik al ferm af te zien. De Waaienberg was echt naar boven klauteren en de slotklim Reybroekstraat had ik meer moraal. Maar de warmte begon wel nu mee te spelen. De echte heuvels waren  voorbij, nu richting Kortrijk met terug golvende wegen. Maar mijn energie was bijna op en mijn hoofd begon ook pijn te doen. Kortom de warmte maakte het allemaal veel moeilijker. Ach ja veel moest ik niet meer in de wielen zitten. Integendeel de laatste 80 km was het meer een solorit. Eendelijk terug aan de startplaats en met een frisse cola en de warme helm van mijn hoofd af te zetten kwam ik er weer door. Een mooi tocht vandaag met meer dan 1000 hoogtemeters. De moeite om te rijden.

 

 

 

Vichte classic

17/06/2023

 

 

Wij zijn terug te gast in Vichte voor een MTB tocht.

Met de MTB naar Vichte via Anzegem en Wortegem, of zowat 20 km. Ik ging voor de 50 km, maar tegen dat wij 10 km verder waren ws mijn keuze al veranderd voor een andere afstand. De eerste km ware niet te veel zaaks en het ligt ook aan het weer, met andere woorden kurkdroog en een halfbewolkte lucht maar wel warm met een 28 graden. Ideaal voor een zomerse MTB tocht. Na 20 km kon je al kiezen voor de grotere afstanden, 65 en 60 km. Heb dan maar de 60 km gevolgd. En direct was het parcours al van een ander niveau. Veel meer off- road paden en wegen en talrijke hellingen. Na 30 km volgde de eerste bevoorrading. En dat was een bevoorrading van zeer hoge kwaliteit. Allerlei koeken en sportproducten en natuurlijk sportdrank. Moest dit overal zo zijn! Heb er toch een paar bekertjes achterover gekapt. En nu verder langs allerlei paadjes en wegen, puur natuur. In de omgeving van Zwevegem de tweede bevoorrading en zoals de eerste zeer hoogstaand. Verder dan naar Harelbeke met de Gavers en daar besloot ik om de 60 km verder te volgen en niet de 65. Na 80 km terug in Vichte en nu moest ik nog naar huis voor de rest van mijn tocht. In totaal vandaag 100 km. Op een mtb is dit al de moete. Een fietstocht vandaag gereden, goed georganiseerd en wat nog meer.

Decathlon Kortrijk

24/06/2023

MTB

 

 

Een mtb toch van 95 km met temperaturen van boven de dertig graden.

Er waren geen bordjes voorzien om te volgen, enkel te fietsen met gps, of met andere woorden een zoektocht of niet?

Het parcours ging richting Avelgem om een rondje te maken langs de Kluisberg.

Niet zoveel deelnemers denk ik toch en dit is altijd moeilijk als je het parcours moet volgen via gps. Je moet het zelf uitzoeken waar de paden zijn met alle gevolgen vandien. Nu en dan een verkeerde weg inslaan, terugkeren en zoeken naar de juiste richting. Al viel het al en al wel mee. Maar vandaag de warmte!

Zonnig en heet. Ik had twee bidons mee en naderhand bleek dit toch veel te weinig. Hoe kwam dat?

Er was maar een bevoorrading voorzien. Dit zowel voor de 50 en de 95 km. Ik dacht dat dit een vergissing was. Niets bleek minder waar. De 50 km die hadden het gemakkelijker een bevoorrading na een goeie 30 km. Maar voor de 95 bleef het bij de ene. Mijn bidons waren al snel leeg en dan moet je zien dat je de rest van de tocht maar zo goed als zonder drinken verder kan fietsen. Tweemaal de Kluisberg naar boven via stijle landelijke wegen. Voor mij was het driemaal want ik had mij vergist van parcours. In plaats van boven reed ik het pad naar beneden. En dan maar terug naar boven. Het zweet parelde van mijn aangezicht en de dorst was ook al niet te harden. Waar bleef nu die stomme bevoorrading. Eindelijk na 70 km of zowat drie uur fietsen in deze hitte was ze daar. Niet te doen eigenlijk. Een grote bevoorrading was het ook al niet en de wafels bleken door de warmte precies opgewarmde wafelkoeken. Fris water was het ook al niet kortom ik heb er al betere gezien. Aan de bevoorradingen waren er sanitaire voorzieningen voorzien. Vergeet het maar. Ik heb het toch gezegd dat dit niet kon, maar de volgende keer zal het beter zijn. Ik heb in Vichte een mtb tocht gereden, misschien kunnen zij daar wel iets uit leren. Het strafste was dat hij de bevoorrading zou sluiten na mij!!  Er zou toch niemand meer komen was zijn conclusie! Triestig zoiets. Dan maar gereden naar Kortrijk waar ik nog recht had op een gratis frisdrank. Als ik toekwam waren ze al aan het afbreken, snel mijn fiets achterlaten en op zoek naar mijn gratis cola. Een half uur later was alles al opgeruimd en het was pas drie uur. Ja als ik daarop terugkijk zijn er toch veel punten die veranderd mogen worden. Het was meer van zo snel als mogelijk opruimen en wij zijn ervan af.

En die bevoorradingen, in plaats van een is zou het beter zijn twee bevoorradingen. Och ja alle begin is moeilijk zeker.

Ledegancktochten in Eeklo

15/07/2023

 

Naar Eeklo voor een tocht van zowat 100 km.

Van deze tocht had ik  mij niet zoveel voorgesteld en het kwam dan ook zo uit.

Een parcours die eigenlijk op niet veel leek.

Je kan maar gebruiken wat je hebt, maar deze tocht kon mij inziens toch veel beter uitgetekend worden.

Er was veel wind die dag, meteen met de wind in de rug naar Nederland om de Westerschelde te bereiken. Dit was het mooiste van de tocht. Daarna was het zijwind en tegenwind naar de bevoorrading. Er werd daarvoor een leegstaande kerk gebruikt. Ook geen hoogstaande bevoorrading. Je kon je fiets buiten laten staan en dus onbewaakt en maar hopen dat er niet mee weg fietst  of je kan te voet verder. Via het kanaal Gent – Terneuzen naar Sas Van Gent. Wat een triestige bedoening om te fietsen daar. Verder naar Zelzate, Ertvelde en Evergem. Altijd rechtdoor langs een drukke weg.

De laatste km waren dan met de wind in de rug naar Eeklo.

Ik heef het toe, voor mij was het de lelijkste fietstocht van het jaar. Maar vooral deze streek heeft toch meer te bieden. Je kan de streek opzoeken om te fietsen. Fiets bijvoorbeeld naar Breskens, Sluis en Aardenburg en wat nog meer. Nee je moet naar de Haven van Terneuzen en Sas Van Gent gaan om fietsen. Met al die bedrijven in deze buurt. Snap er niet veel. Misschien is het wel waar dat ik kom van Oudenaarde en zijn Vlaamse Ardennen. Een streek die oneindig veel meer te bieden heeft. In ieder geval mij zien ze niet meer op deze Fietstocht.