Fietstochten 2019

Stijn Streuvelsrally

Ingooigem 23/03/2019

De eerste rally dit jaar was de Stijn Streuvelsrally in Ingooigem. Maar in plaats van de 60 ging ik nu voor de 80 kilometer. Het jaar voordien kon ik fluiten naar een bevoorrading want die was niet voorzien op deze afstand. Met de fiets via Moregem, Wortegem , Anzegem naar Ingooigem. Een vlotte inschrijving want veel volk was er niet te bespeuren. Het parcours mocht er zeker zijn en ook de bepijling, allemaal geen probleem. Otegem, Avelgem, Escanaffles en Celles mooie stille dorpen de een al wat groter dan de ander. Maar vanaf Amougies beginnen de wegen omhoog te lopen en dan ook de tijd om de benen even te testen. En mijn benen na 59 jaar zullen er wel niet beter op geworden zijn zeker? Saint Sauveur kwam in aantocht en dan ook de eerste en enige bevoorrading. Ook voor degenen die kozen voor de 120 kilometer was het deze of helemaal niets. Cola, een suikerwafel en stukje banaan. Met dat ga je het zeker niet lang rekken. Gelukkig had ikzelf genoeg proviand bij me. Vanaf Saint Sauveur begint het echte klimwerk met de Rue Aulnoit waar je direct de kleinere versnelling mag gebruiken. Daarna stopt het niet meer wat de hellingen betreft. Iets meer dan 600 hoogtemeters overbrugt vandaag. De omgangstraat en de spichtenberg wegen op het laatste door. In Kluisbergen terug de weg naar huis genomen. Een mooi ritje van 100 kilometer. Alleen de bevoorrading kan beter, maar ja dat moet je er maar bijnemen.

Klassieker van het goede doel

Zulte 13/04/2019

Op een koude zaterdag gefietst naar Zulte om aan deze toch deel te nemen. Ik zat nog altijd met een verkoudheid die mij het ademhalen moeilijk maakte. Maar kom moeilijk gaat het ook al is een goede gezondheid toch een vereiste om goed te presteren. Na 21 kilometer in Zulte aangekomen en vanwege het late uur waren de meeste deelnemers al vertrokken. Dan maar alleen tegen de wind in naar Nokere en Kruishoutem, duwen en stampen en een beetje ballast van mijn verkoudheid over boord gooien. Ondertussen waren er al een tweetal groepjes voorbijgefietst en ik wou mijn wagonnetje aanpikken maar dit ging helemaal niet, terstond werd ik eraf gewaaid. Dan maar alleen verder naar de Korte Ast en vervolgens Zingem. In Zwalm was de eerste bevoorrading voorzien en er was helemaal niets te kort. Sportdrank, fruit koeken en nog veel meer. De mensen hadden medelijden met mij wat ik kreeg een volledige banaan mee voor onderweg. Want de langendries en De Vlamme waren hellingen die voor mij vandaag moeilijk te beklimmen waren vanwege mijn verkoudheid. Ik was beter thuis gebleven zeker? Maar met de wind in de rug begon ik toch een beetje beter te rijden en de Veldeman in Brakel een gemene berg overigens kon ik redelijk vlot naar boven fietsen. Ik zag het helemaal weer zitten en dan kwam de Spichtenberg in zicht waar ik vervolgens mijn persoonlijk record heb verbeterd met een seconde! Och beter dan niets. En dan nog de Hotond naar boven waar ik het weer moeilijker kreeg. Je hebt zo van die dagen dat het alles of niets is. En dan de bevoorrading waar ik mij verheugde op de vele taartjes die er ieder jaar aanwezig zijn. Groot was mijn verwondering dat er dit jaar nog amper een paar over waren. Een stukje per deelnemer meer mocht je er niet tot u nemen. Dit was wel een domper op het einde. Vandaar de weg naar huis genomen met die harde koude tegenwind. Het waren nog 15 lastige kilometers tot Oudenaarde. Als ik terugkijk naar deze tocht kan men zeggen dat het een goede georganiseerde tocht is. Goede bevoorradingen, een hongerklop kan je moeilijk krijgen. Maar als je ziek bent is het wat moeilijker om veel kracht te ontwikkelen. En dan kan je zich de vraag gaan stellen of je niet beter thuis zou blijven?

Desselgem 20/04/2018

DDW Classic

Een zonnige dag vandaag om te fietsen naar Desselgem. Na 22 kilometer aangekomen en na een vlotte inschrijving aan een degelijke zware tocht begonnen. Ik had het geluk of was het andersom dat ik met een kleine groep kon meefietsen. Zo rond de dertig per uur tegen de wind in richting Avelgem en uiteindelijk de Hotond  met de beklimming van de Riekestraat. Een dooddoener, lang en op het laatste bijna een muur. Wellicht de zwaarste helling van de Vlaamse Ardennen. Daarna Muziekbosstraat tot de Boekzitting. Mijn benen begonnen al te verzuren. Tegen de bevoorrading in Louise Marie was het beste er al vanaf. De bevoorrading was meer dan in orde alleen vraag ik mij af als je nu een vrouw bent en je moet dringend naar de wc waar moet je dan heen? Bij zulke organisaties moet het toch mogelijk zijn om een mobile wc te plaatsen? Misschien om daar in de toekomst aandacht aan te schenken. Nu wachtte mij nog een zware tocht door het mooie Pays de Collines. Dat is dan de ene helling na de andere overwinnen. Als je nog steeds met een verkoudheid zit wordt het er niet beter op. En de warmte was ook aanwezig, zo zweten en puffen gedurende 40 kilometer. Veel deelnemers kwam ik niet tegen en het rare dat er mij ook niemand voorbijfietste of vloog. 110 bij de volgende bevoorrading en ik moest nog een paar hellingen bedwingen of het was meer van boven kruipen. De fut of de krachten waren helemaal verdwenen zo het was meer dan tijd om naar huis te fietsen. 132 kilometer en iets meer dan 1300 hoogtemeters bedwongen. Op naar de volgende tocht!

Gent-Sint-Sauveur-Gent

01/05/2019

Vandaag richting Gent om aan deze fietstocht deel te nemen. Ik heb deze morgen gekozen voor mijn auto om naar de startplaats te rijden. Achteraf bekeken was dit niet zo’n goed idee. De 150 kilometer was voor mij een ietsje te ver. Met 100 kilometer te fietsen zou het ook al goed zijn. De meeste deelnemers waren zoals gewoonlijk al weg voor hun fietstrip, daarmee mocht ik weer aan mijn solo tocht beginnen.  In het begin was het fietsen niet zo zwaar, veeleer vlakke wegen en de wind in de rug. De eerste noemenswaardige helling was in Munte. Naar de kerk gaat het lichtjes bergop, genoeg om de benen aan een eerste test te onderwerpen. En vanaf dan begonnen de wegen meer en meer op te lopen. Scheldewindeke, Baaigem, Dikkelvenne en Latem en Boekel. Het moeilijkste stuk was richting de kerk van Horebeke. Via een snelle afdaling kwamen wij  aan de eerste bevoorrading te Schorisse. Redelijk druk was het daar, al vraag ik mij af waarom? Veel viel er niet te rapen, een stuk fruit was al helemaal ver te zoeken! En van al die suikerkoeken en limonade en cola ga je niet veel sneller rijden. Gelukkig heb ik toch al mijn eigen sportdrank mee anders zou het maar droevig zijn. Maar ja als de inschrijvingskosten laag zijn kan je ook niet veel verwachten. Dan maar terug de fiets op om terug te keren naar Gent. Wel een stuk moeilijker nu en ook mooier. Bijvoorbeeld de klim naar Maarke- Kerkem, en naar het kapelletje van Maarke en tenslotte de moeilijke klim van de Boigneberg. Verder via Welden, Nederzwalm, Meilegem, Gavere en Semmerzake. Het fietsen ging me redelijk goed af en in Eke kon ik aansluiten bij een groepje en dit maakte het fietsen niet alleen sneller maar ook een stuk gemakkelijker om niet meer alleen tegen de wind in te moeten fietsen. Na 100 kilometer kwam ik dan terug aan de Watersportbaan waar mijn auto op mij stond te wachten. Eigenlijk was ik misschien toch beter met de fiets naar de startplaats gereden en onderweg ergens naar huis gereden. Van de tocht kan ik zeggen dat deze goed uitgepijld was en ook rustige wegen volgde. Alleen de bevoorrading kan beter al is dit misschien een persoonlijk smaak

Omloop der 3 provincies Outijve – Avelgem

11/05/2019

Zonnige dag maar wel een krachtige wind en dit zou ik wel geweten hebben gedurende deze rit. Afspraak vandaag in Outrijve. Best nog een lange weg naar Avelgem, zo zouden de kilometers wel vlot boven de honderd kilometer gaan. In Outrijve dan maar de start genomen voor een tocht van 80 kilometer. Op naar de eerste en ook zwaarste helling van vandaag de Kluisberg. Altijd een helling die pijn doet aan de benen. Daarna volgden golvende wegen rond de streek van Amougies en Celles. Met zelfs een mooie kasseiweg. De streek leent zich uitstekend voor het fietsen, rustige wegen waar je bijna geen auto’s tegenkomt. Alleen die wind dat maakte het fietsen moeilijk, met de wind in de rug gaat het snel vooruit maar de zijwind en tegenwind toch al een stuk lastiger. In Pecq wachtte de eerste bevoorrading ofwel de tweed e voor degenen die de 120 kilometer reden. Misschien om in de toekomst te onthouden. Fiets gewoon de langste afstand en kort uw toch in en zo heb je 2 bevoorradingen in plaats van een nu. Want in Pecq kan je de 50 kilometer tocht volgen tot in Avelgem en ondertussen heb je tweemaal mogen aanschuiven aan de tafel. En het parcours is ook veel lastiger met de lus door de Vlaamse Ardennen. De bevoorrading mocht er trouwens zijn. Sportdrank, bananen, koeken en ik vergeet nog veel dingen. Ja het was de moeite, het is niet overal zo. Na de stop verder fietsen door de heuvels van Dottenijs en Rollegem en Bellegem. En na enige tijd kom je dan terug aan de startplaats van Outrijve. En nu was het een zware terugrit naar huis. De wind volop de neus en maar duwen en stampen gedurende 20 kilometer. Best zwaar, maar aan alles komt een eind en ook aan deze rit. Terug een tocht die het fietsen waard was. 120 kilometer en een hoogteverschil van 600 meter .

Tussen Mandel en Zwalm

18/05/2018

Wakken

Vandaag op een zonnige dag naar Wakken om aan deze tocht deel te nemen. Eerst naar Kruishoutem om dan de pijltjes te volgen naar Wakken. Te Wakken aangekomen had ik dan ook reeds 23 kilometer in de benen. De koffie stond al klaar bij de inschrijving, ja niets is teveel voor deze mensen. De inschrijvingsprijs amper 3 euro! Dan maar aan mijn solo begonnen zoals gewoonlijk richting Wielsbeke en Waregem, allemaal vlakke wegen maar het zou zo niet blijven duren. In Nokere begon het al een beetje op te lopen en in Ooike en Wortegem nog meer om dan in Huise De Korte Ast te beklimmen waar zich de eerste bevoorrading bevond. Iets meer dan 70 kilometer gefietst. En wat was er aanwezig een Wc! Klinkt misschien belachelijk maar als vrouwelijke deelnemer is dit toch mooi meegenomen. Vele organisaties die ik dit jaar reed hadden deze voorziening niet en ze vroegen toch het dubbele aan startgeld om te fietsen. En de bevoorrading vandaag was dan ook iets waar je een tijdje kon vertoeven. Te veel om op te noemen, vooral de zwarte chocolade was niet te versmaden. En dan begon het moeilijkste deel van het parcours. Naar de Zwalmstreek waarde ene helling na de andere diende beklommen te worden. En er zijn daar toch een paar serieuze kuitenbijters bij. Het bleef ook een zonnige dag met tamelijk veel wind. Elst, Brakel, Michelbeke, Rozebeke en Roborst zijn allemaal schitterende plaatsen om door te fietsen maar meestal is het wel omhoog of naar beneden. En dan kwam na iets meer dan 100 kilometer de tweede bevoorrading in zicht te Dikkele, ook zo’n dorpje verscholen tussen de kouters. Zelfde bevoorrading als de vorige wat moet je nog meer als wielertoerist. Van sportdrank tot energierijke koeken. Beter kan niet zeker? Dan fietste ik verder naar Zingem waar ik het parcours verliet om naar huis te rijden. 120 kilometer vandaag en bijna 1000 hoogtemeters. Ja ik kijk terug met grote voldoening naar deze perfecte fietstocht

Ethias challenge vlaamse ardennen

Oudenaarde 25/05/2019

Wie Oudenaarde zegt denkt automatisch aan de Ronde van Vlaanderen met zijn vele beruchte hellingen. Zo degenen die vandaag de start namen in Oudenaarde wisten dan ook wat hun te wachten stond. Vandaag was het voor mij een thuisrit, een ritje van drie kilometer naar de startplaats. Gekozen voor de 110 maar ik zou er zelf nog een paar bij fietsen om de 120 kilometer te bereiken. 1500 hoogtemeters vandaag en veelal moeilijk te beklimmen hellingen. Ongeveer 500 deelnemers namen de start. De eerste helling van de dag de Wolvenberg was al meteen goed om op uw adem te trappen. Het weer viel in de eerste kilometers niet mee, zwaarbewolkte lucht met nu en dan gedruppel. Na de Wolvenberg volgden de Foreest, De Leberg en dan gevolgd door de Berendries. En dan op naar de Valkenberg die langs twee verschillende zijden werden beklommen. En toen gingen de hemelsluizen open tijdens de beklimming van de Valkenberg. Het sein om het regenvestje aan te trekken. En het was meer dan nodig, want het water gutste over mij heen! Ja leuk is iets anders, daarbij kwam nog dat de wegen er glad bijlagen vanwege al de smurrie op de weg. De afdalingen moesten dan ook behoedzaam genomen worden. In Brakel kon ik dan eindelijk schuilen maar veel hielp dat niet meer. De temperaturen waren ook niet om naar huis te schrijven, ik had meer zin om naar huis te fietsen dan de tocht verder te volgen. Het water stond zelfs tot in mijn schoenen! De moed bijeen verzameld en maar met de andere deelnemers verder gefietst. Op en af waren de wegen tot de eerste bevoorrading in Zarlardinge. Veel soeps was deze niet, de melikoeken waren nog het best maar voor de rest? Een stukje banaan was in de verste verte niet te bespeuren, dit zou toch niet kunnen voor zo’n organisatie. En dan maar verder naar Geraadsbergen waar de Muur te wachten stond. Blijft toch moeilijk deze beklimming vanaf het mooie marktplein. Het moeilijkste stuk is de weg naar het café of tearoom, gemeen stijl. Na deze kuitenbijter begon zowaar de zon terug door te breken, en gingen de temperaturen omhoog. Terug het regenjassen uit en maar genieten van de zon. En het was nog niet gedaan want het moeilijkste moest eigenlijk nog komen. Eenmaal voorbij Vloesberg reden wij naar Louise Marie , met de beklimming van de zwaarste kant van de Muziekberg. Stroken van 20% waren geen zeldzaamheid. Dan de tweede bevoorrading, in tegenstelling tot de eerste was deze totaal anders. Bananen in overvloed en vele repen. Na deze hellingen fietsten wij naar de Hotond en dan tweemaal de Kluisberg!! Maar het zwaarste moest nog komen, en dit was eerst de Oude kwaremont en de Patersberg. Ja die Patersberg is na 100 kilometer fietsen toch moeilijk te beklimmen. Duwen en duwen tot je de top bereikt. En dan was er nog de Rotelenberg als nummer 15 voor vandaag, de aankomst kwam in zich te Oudenaarde en dan deed er zelf noch een tochtje bij zodat ik aan 120 km kwam deze dag. Ik noem deze tocht de Mont Ventoux van Oudenaarde. Prachtige tocht door de Vlaamse Ardennen.

Brouwerij Mountainbiketocht Eke

01/06/2019

Eke is vandaag de plaats voor de eerste mtbtocht voor dit jaar. Nu en dan eens tussen de velden fietsen is meer dan moeite waard. Het zou trouwens een zon overgoten dag worden met temperaturen die dicht tegen de dertig draden zouden aanleunen. De auto liet ik ook deze keer thuis en verkoos met de fiets naar de startplaats te rijden. Dit is zo’n 18 km langs de boorden van de schelde. Ik ging vandaag voor de 50 km. Het parcours is niet zo moeilijk, wel hier en daar een technische passage en veelal kleine hellingen die overwonnen moesten worden. Ja de bodem lag er kurkdroog bij zo kon je er een goed tempo op nahouden. Wel veel stof en zand vanwege de harde ondergrond, maar dit heb ik toch veel liever dan een zompige drassige bodem! De bevoorrading bevond zich in Munte en deze was meer dan de moeite. Isostar als dorstlesser en flesjes chocomelk. Fruit en koeken en nog veel meer. Bij de volgende doordocht mocht je nogmaals aanschuiven aan deze tafel. Heb er dit jaar al aan andere   fietstochten deelgenomen waar ik veel moest betalen en waar er toch weinig te verkrijgen viel. En van dan af was het terug naar de startplaats, maar was het nog niet gedaan met het feest. Je kon kiezen tussen een lekker biertje van het huis Ideke of een andere frisdrank en met een boterham met hesp. Samengevat kan men van deze tocht het volgende zeggen.

Het parcours heeft op elke afstand verschillende pittige hellingen en uitdagende single-tracks. Deze worden afgewisseld met aangename paadjes doorheen deze prachtige gemeenten. En deze dorpen Moortsele, Lembergen, Baaigem, Dikkelvenne, Gavere en Semmerzake.

En dan was het terug tijd om naar huis te fietsen langs de mooie schelde. Zo ik heb vandaag 90 km gefietst op mijn mtb en kijk al uit naar de volgende rit door het veld

Zwalm Vlaamse Pijl

10/06/2019

Met de fiets naar Munkzwalm om aan deze tocht deel te nemen. Over de heuvels van Mater naar Boekel en voorbij de het plaatselijke frietkot die een heel orginele naam draagt oftewel het roetkot! Hopelijk zitten er in de frietjes niet te veel roet van de voorbijrijdende treinen. De tocht in Zwalm zou grotendeels vlak verlopen want als je richting Deinze fietst kom je nauwelijks een helling tegen. Gavere, Sint Martens Latem, Bachte, Deurle, Nevele en Deinze zijn nu precies geen uitdagende streken om te fietsen om niet te zeggen dat het vervelend overkomt. In Dentergem was de eerste bevoorrading voorzien en die was zeker aan te prijzen, zeker niets op aan te merken. Nu reden wij richting Kruishoutem en de Marolle, daar ging het warempel omhoog. Via Lozer en Lede ging het dan voorwaarts en je kon al merken dat het in de verte er niet goed uitzag. Dreigende wolken en de daarbij behorende regen kwamen op mij af. Maar ik mocht nog even droog blijven. Via Ename en Mater bereikte ik terug de hellingen na zowat 80 km. Vele zware hellingen moesten niet meteen overwonnen worden maar de hoogtemeters tikten wel aan. En juist voor de bevoorrading in Horebeke begon het dan uiteindelijk te regenen. En niet zomaar een beetje, direct een overvloed aan water en regenjasje aan of niet nat werd ik toch. Waarschijnlijk is de kwaliteit van dit vestje ver te zoeken. En daar stond ik dan tussen de andere fietsers aan de bevoorrading in de regen. Velen begonnen al plannen te maken om hun tocht in te korten. Ja dit is niets voor mij, de weg verder volgen regen of geen regen. De wegen lagen er ondertussen maar glad en glibberig bij. Langs Schorisse en de flanken van de Leberg was het wel een beetje klimwerk. Uiteindelijk kwam ik terug aan de starplaats te Munkzwalm. In de mooie sportzaal was er nog een verrassing voorzien voor iedere deelnemer. Een goede hotdog. Wel dit smaakte tezamen met een cola. Ja voor 5 euro moet je zeker niet klagen, meer nog wie doet beter? Na al dit lekkers terug naar huis, weliswaar meer nat dan droog maar ik had ervan genoten. De gegevens van deze fietsrit. 130 km en een hoogte overwonnen van 600 meter. Alleen vraag ik mij af waarom deze toch laten rijden naar het vlakke land van Deinze en omstreken. Dit is toch ongeveer 80 km. En als je bedenk dat de Zwalmstreek al die mooie wegen telt en al die te overwinnen hellingen? Ik zou het zeker niet weten!

Gavere 3^de Bunkertocht

22//06/2019

Op een warme zomerdag naar Gavere gefietst om deel te nemen aan deze mtb tocht. Het jaar voordien was ik ook van de partij en het mag gezegd worden dat het een goede organisatie was. Vooral de bevoorrading viel op. Niets op aan te merken. Met vol verwachting gereden naar de nieuwe startplaats die gesitueerd was in Vurste een deelgemeente van Gavere. Ik dacht dat het een zware tocht zou worden en daarom mijn keuze voor de 55 km. Na een paar kilometer had ik er al spijt van en ging ik dan maar voor de 78 km. Het parcours was niet meer zoals die van het jaar voordien. Het was trouwens lang wachten tegen dat de eerste privestroken er aan kwamen. Veel vlakke stukken waren goed berijdbaar vanwege de droge omstandigheden. Toch redelijk veel stukken op verharde bodem. En dan kwam ik bij de eerste bevoorrading ergens aan de schelde en het viel me meteen op dit was niet zoals het jaar voordien. Een paar koeken en wat sportdrank meer was het niet. Een beloofd eetfestijn! Misschien lag het aan mezelf, teveel eisend geworden wellicht! De privéterreinen mochten er wel zijn, andere en dezelfde zorgden voor afwisseling. De tweede bevoorrading was net als de voorgaande niets speciaals en voor de vrouwelijke deelnemers een wc-plaatsen vergeet het maar. Op nu naar de laatste bevoorrading en deze hadden nog veel bananen in overvloed! Dan terug naar de startplaats gereden na een tocht van bijna 95 km. De afstand begon nu wel door te wegen en ik moest de weg vervolgen naar huis. 110 km en 600 hoogtemeters. Alles tezamen gevat een leuke tocht om te fietsen, nog altijd tamelijk veel privéterreinen te doorkruisen en ja de iets mindere bevoorradingen moet je er dan maar bijnemen.

Stasegem

Montroeul-Molenbaix

29/6/2019

Terug met de racefiets vandaag en deze zou mij naar Stasegem brengen. Vroeger al eens deelgenomen aan deze tocht en kan mij nog de krachtige wind herinneren en ook was het in het begin toch goed aan het regenen. Vandaag niets van dit alles, droog en het zou een warme dag worden met temperaturen tot boven de dertig graden. Oudenaarde naar Stasegem is nog een eindje fietsen, ongeveer iets meer dan 30 km. Tegen dat ik toe kwam waren de meeste deelnemers al vertrokken, en dan zou het voor mij zoals zo vaker dit jaar een solotocht worden. Waar de bevoorradingen zich bevonden dat wist ik niet omdat het nergens vermeld stond. Meestal is dit na ongeveer 40 km fietsen. Ondertussen waren ze al goed boterhammen aan het smeren met gehakt en dit met zo’n warme temperaturen? Ik dacht dat vlees toch altijd fris moet gehouden worden vanwege de warmte. En wat ik nog raarder vond waren de te volgen pijlen op de grond! Dit is toch niet meer van deze tijd. Bordjes ja maar pijlen? En ik was van mening dat dit niet meer mocht. Het was even wennen om naar de grond te staan staren gedurende deze rit. Deze   bracht mij naar Henegouwen en Sint Denijs, mooie streek overigens om te fietsen. Lastig was het evenwel niet of je moest gaan voor de 110 km. Deze was wel iets zwaarder. Het moeilijkste was wel de warmte en het drankprobleem. Met twee bidons bij zo’n warmte geraak je niet ver. Dus het was uitkijken naar de bevoorrading. En die liet lang op zich wachten en mijn bidons waren bijna leeg. Ik had reeds alle hoop verloren en toen ik kwam ik in het kleine dorpje Molenbaix en daar stonden ze met drank en koeken. Ondertussen had ik een verschrikkelijke dorst gekregen en dan maar de ene beker na de ander achterovergeslagen. Maar eigenlijk voor mij is dat veel te laat. Nog 20 km en was ik thuis. Zodoende de weg vervolgd naar huis. Wat is nu de eindconclusie van deze fietstocht. Als je start met de fiets en je schrijft je in om dan na meer dan 70 km een eerste bevoorrading te hebben in mijn geval is wel niet zo interessant. Voor de andere die starten in Stasegem ligt dit anders, twee bevoorradingen en de cake vond ik persoonlijk goed is dit wel ok. En niet te vergeten er was ook een wc aanwezig.! Altijd meegenomen zoiets. 100 km vandaag niet zo lastig wel de warmte die het fietsen toch moeilijk maakte.

Avelgem

Ganzenhofkrieretocht   07/07/2019

Op een mooie zonnige dag naar Avelgem gereden om deel te nemen aan deze tocht. Deze tocht had ik nog niet meegereden zo was ik benieuwd wat ik onder de wielen zou krijgen. De eerste kilometers waren een opwarmertje richting de Tiegemberg. Deze helling werd langs verschillende zijden naar boven en naar beneden gefietst. En daarna begon het moeilijke werk richting de Oude Kwaremont. Om daarna de eerste bevoorrading tegen te komen. Van alles en nog wat te verkrijgen, ja wie doet beter? Dan naar Zulzeke met al zijn bossen en hellingen een moeilijk te verteren klus. Hier en daar zelfs te voet verder vanwege de steiltegraad. En dan was het weer aanschuiven aan dezelfde bevoorrading. Ik dacht het moeilijkste zou nu wel achter de rug zijn, wat een verkeerde redenering! Eerst nog een paar keer de Oude Kwarmont boven gereden en op naar de Kluisbos. Ja jongens wat een zware tocht. Eerst de Waalse kant, zeer zware stukken te overwinnen om dan vervolgens te rijden naar de Vlaamse kant. Dit stuk bos heb ik nog nooit doorgereden. Normaal zijn dit allemaal prive gebieden maar voor deze dag mochten de bikers erdoor fietsen. Was de Waalse kant zwaar dan was de Vlaamse kant nog moelijker. En je kon zelfs nog een extra lus erbij nemen van 15 km met zowat 300 hoogtemeters erbij. In ieder geval het waren prachtige stukken natuur om door te rijden. En dan volgde de derde bevoorrading. Ja dorst ga je vandaag niet krijgen. Na de bevoorrading was het harde labeur nog niet gedaan, terug naar de Nieuwe Kwaremont en dan nog een keer omhoog door het Kluisbos. Amai mijn benen. Naar de startplaats ben ik niet meer gereden, ik verkoos om de weg te volgen naar huis. 100 km en 1400 hoogtemeters! Vele onverharde wegen en paden, een pracht van een parcours. Bevoorradingen met alles erop en eraan. Ja dit was nu eens een toporganisatie

24/08/2019

Lozerbos veldtoertocht

Naar Lozer gefietst met de mtb om aan deze tocht deel te nemen. Warme dag en het parcours lag er kurkdroog bij misschien wel te droog voor mij! In ieder geval het was een mooie tocht en moeilijk om alles in detail te gaan beschrijven. Eerst mochten de deelnemers een ritje maken in het kasteeldomein. Allemaal single tracks tussen de bomen. Dan een beetje de heuvels opzoeken van Huise en Mullem. Het meest opmerkelijke aan deze tocht was dat men veelal dwars door de velden reed! Op zich al de moeite om aan deze tocht deel te nemen. Als je weinig onverharde wegen hebt dan los je dit op zo’n manier op. Halverwege was dan de bevoorrading te Lede. Via een mooi pad naar het Kasteel van Lede en Huisepontweg met zijn kasseien. Eigenlijk stop dit niet van het vele moois dat deze streek te bieden heeft. In Wanneer- Lede doken wij terug de velden in en dit om een aardappelveld te doorkruisen. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt, maar het zou niet blijven duren. Niet het parcours maar wel voor mij. In een eenvoudige simpele onverharde weg verloor ik de controle, pardoes viel ik op mijn stuur. Dit was nog niets maar op mijn stuur was nog een houdertje gemonteerd voor een kaart op te plaatsen. Daar belande ik met al mijn ribben op deze onnozele plaats op mijn stuur. Eigenlijk moest dit al weg zijn, maar ja kent dat pas terug uit Zweden was dit er nog niet van gekomen. In ieder geval deze bol plaatste zich precies in mij ribben met alle gevolgen van dien. Pijn, eigenlijk wist ik meteen hoe laat het was. Het was hard aangekomen. En u moest ik nog verder, maar met moeite kon ik nog ademhalen. De tweede bevoorrading ben ik niet lang gebleven, maar het fietsen was moeilijk geworden. Ieder putje oneffenheid   deed pijn. Eigenlijk had ik beter naar huis gereden, maar ik was te koppig om dit te doen. De rest van het parcours was even mooi als voordien alleen ik zag het niet meer wan telkenmale moest ik de pijn verbijten. Aan de aankomst nog een gratis worst binnen gesmuld en dan naar maar huis gereden. Thuisgekomen een pijnstiller genomen en hopen dat het beter wordt.  

Vlaanderen mooiste

Zottegem 31/08/2019

Een warme dag en kurkdroog, ideale omstandigheden om deel te nemen aan een mtb tocht. Eigenlijk was ik beter thuisgebleven want na mijn valpartij van vorige week was ik nog niet hersteld. De pijn in mijn ribben bleef en daardoor was ook mijn ademhaling allesbehalve gunstig. Maar ja ik wou aan deze rit deelnemen. Vooreerst naar Zottegem gefietst en daar kon je kiezen om te wandelen, te fietsen of met de mtb te rijden. Het viel mij al direct op dat deze organisatie zeker geen hoogvlieger zou worden. 7 euro inschrijvingsgeld en wat krijg je er dan voor? Maar kom niet gezeurd ik koos voor de 110 km en zou wel ergens onderweg na 100 km de weg afslaan naar huis. Eigenlijk was deze tocht voor mij een en al ellende. De pijn was niet te harden, ieder putje deed pijn, maar ik volharde in de boosheid. De eerste bevoorrading vond plaats na 25 km, dit was dan op het goede moment. Maar het viel mij op dat de pijlen vandaag enorm slecht geplaatst waren, dikwijls stonden ze gewoonweg verkeerd. Hoeveel keren ik ze voorbijgereden heb was niet meer te tellen. Niet te doen eigenlijk, dit was dan altijd gaan zoeken naar het juiste bordje. Eenmaal was ik helemaal verdwaald en kon ik geheel het dorp gaan afzoeken waar het parcours zich bevond! En zo ging de tijd vooruit maar waar was nu die bevoorrading? Nergens! En mijn twee bidons geraakten leeg, dit ook nog en mijn moreel was ver te zoeken en mijn conditie ook. Het parcours was wel lastig en waren mooie stukken tussen, maar als je dorst krijgt zie je daarvan helemaal niets meer. Waar was nu die stomme bevoorrading. Aan andere deelnemers gevraagd maar die hadden er ook geen gezien. Nog straffer zij waren een winkel binnengestapt om drinken te krijgen! Dit zou toch niet kunnen voor zo’n organisatie. Uiteindelijk na 75 km bereikte ik Schorisse en daar was dan de eerste bevoorrading. Ondertussen was ik reeds vier uur aan het fietsen en was ik meer kapot dan iets anders. Dan kwam er een ouderere deelnemer toe en die maakte van zijn neus dat heel die organisatie op niets trok. De bordjes die slecht geplaatst waren de bevoorradingen en zoverder. Ik heb niets gezegd en het parcours nog een beetje gevolgd tot in Volkegem en wijselijk besloten om er vandaag een punt achter te zetten. Ik had er 85 gefietst maar daarmee was alles gezegd. Het was tijd om een pijnstiller te nemen. De maandag naar den dokter en de uitslag gekneusde ribben. Wij zijn nu al een paar weken verder en ik heb er nog steeds last van en van fietstochten is er weinig van in huis gekomen. Hopelijk wordt het snel beter. Och die organisatie vandaag, eigenlijk een triestige bedoening, de pijltjes, de bevoorrading. Vele waren slecht geplaatst en niet ver van mijn deur in Ename staan er zelfs nog altijd. Deze moeten ze nog waarschijnlijk komen weghalen of misschien laten staan voor volgend jaar, het zal dan wel zonder mij zijn. Ik kies voor een andere organisatie!