fietstochten 2017

 

Fietstochten 2016

KUURNE BRUSSEL KUURNE 27/02/2016

 

 

De eerste tocht voor wielertoeristen dit nieuwe seizoen, dit in het spoor van de profrenners de dag nadien. Voor velen ook de dag hoe het staat met de conditie. De laatste toertocht die ik fietste was deze in Rekkem op 11 november 2015 en het was dan ook een mtb rit. Maar vandaag zijn wij terug op post.

De afstand baarde mij wel een beetje zorgen. 70 km in februari is meteen toch al een afstand. In januari en februari had ik al een beetje getraind, maar heel veel was dit toch allemaal niet. Straks zouden wij het wel direct gaan weten hoe het gesteld was met de conditie na de toch wel lange natte winter.

Het was vandaag koud in Kuurne met de noordoostenwind. Zo het beloofde een moeilijke rit te worden. Met de gratis fietsenstalling en vlotte inschrijving beloofde het een mooie tocht te worden van de organisatie. Veel deelnemers, men maakte gewag van zo’n 4000.

En dit kon men merken aan de grote groepen die samen fietsten. De eerste 30 km waren met de zijwind en tegenwind moeilijk, vooral dan vanwege de koude. Mijn handen waren de eerste 10 km bevroren en dit is niet zo leuk. Het was een kwestie van je goed weg te stoppen achter iemands zijn brede rug en op deze wijze was het al bij al toch niet zo zwaar.

Maar dan kwam de eerste helling in zicht, of met andere woorden de straat die naar omhoog gaat richting St Lodewijk Deerlijk. Deze was al moeilijk om te verteren. Verder volgden nog een helling voor de Tiegemberg , met dan de Tiegemberg zelf en daar ging het toch al een beetje beter. De bevoorrading in Grijsloke kwam in zicht en deze was gelegen bovenaan de helling.

Een ongelooflijke bevoorrading was dit, zoiets zie je zelden. Er was van alles te verkrijgen niets was de organisatie te veel. Maar mijn voorkeur ging uit naar de warme soep met bitterballen. Overheerlijk als je zo’n warm soepje kan nuttigen. En de bitterballen waren reuze goed.

Na al deze lekkernijen konden wij onze toch verderzetten. De moeilijkste berg was deze te Nokere, om dan via zulte (daar was trouwens nog een bevoorrading voorzien) langs de Leieboorden terug aan te komen in Kuurne. Die 70 bleken nogal goed mee te vallen, zwaar vermoeid was ik toch niet.

Met andere woorden alvast een leuke seizoenstart. En tevens een grote pluim voor de organisatie.

 

DWARS DOOR VLAANDEREN 05/03/2016

 

Vandaag richting Waregem gereden om aan de fietstocht deel te nemen Dwars door Vlaanderen. Terug een koude tocht zou het worden, met amper 2 graden is het alles behalve warm. Het voordeel dat het een droge dag zou worden maakte het toch al een beetje warmer. Veel deelnemers aan de start voor een toch bijzondere zware fietstocht of cyclo. Ik koos voor de 88 km en dit leek met 10 hellingen al meer dan de moeite waard. Het beste was dan ook niet te voortvarend te beginnen om niet direct al je pijlen af te schieten. Richting Turkestraat dit is de naam van de eerste helling te Wortegem Petegem, een niet zo’n zware beklimming, eigenlijk meer om de eerste koude van uw af te fietsen. Maar dit zou niet blijven duren! In Ename aangekomen wachtte ons al een ander kaliber de Katteberg na 21 km. De groepen waren ondertussen gereduceerd tot al een paar renners. Na de lange beklimming van de Katteberg die trouwens ook gereden wordt op kasseien volgde de Ruiterstraat tot aan de kerk van Mater ( een hobbelig klein kasseistraatje). Aan de kerk te Mater terug omhoog met de nodige kasseien. Terug naar beneden en weeral omhoog naar brouwerij Roman. Dit waren twee beklimmingen die niet meetelden voor het aantal te beklimmen hellingen! Nog 5 km tot aan de bevoorrading met net voor Schorisse een nijdige straat omhoog. En na een mooie afdaling wachtte ons de eerste bevoorrading. Behoorlijk druk, maar eten en drinken was er meer dan voorradig. En dit was maar goed ook, want vanaf nu zou het zware werk beginnen. De volgende 28 km waren zeer moeilijk, alvast toch voor de minder getrainde renners voor begin maart. Eerst naar de Bovenstraat  in Schorisse waar je een goed tempo kan aanhouden. Maar na deze volgde de Taaienberg en dat is zeker geen helling om fluitend naar boven te fietsen. ( toch niet voor mij ). Het ging beter dan verwacht, al fietsend in het gootje naar boven was redelijk te doen. Nu op naar de Hotond waar er zich ondertussen een heel peloton had verzameld en met zo’n 30 man naar boven gaat dit ook tamelijk vlot. 45 km stond er ondertussen op de teller en het moeilijkste kwam nog op ons af. Na een snelle afdaling van de Kwaremont richting Berchem konden wij al meteen rechts afslaan naar de Oude Kwaremont en dit is toch een vrij zware. De kasseien liggen overal verspreid, schots en scheef, eigenlijk liggen zij er zo maar neergegooid. Daarenboven was door de voortdurende regen de weg hier en daar ook nat en dit maakte de weg naar boven er niet gemakkelijker op. En dit merkte je ook aan de deelnemers. Iemand trachtte het gootje te gebruiken maar kwam spijtig genoeg ten val. Anderen reden of kropen naar omhoog, zo het was slalommen tussen al de fietsers door. Na de kasseistrook volgde nog een brede weg naar het monument van Karel Van Wijnendaele. En iedere toerist beseft dat het allerzwaarste nog moet komen de beruchte Patersberg. Eerst een snelle leuke afdaling om dan bruusk te beginnen aan deze helling. Je hebt meteen de keuze, van het gootje gebruik maken of niet? Mijn keuze is altijd als ik daarover fiets snel gemaakt. Op de kasseien naar de top van de helling fietsen. Het is hard, maar ik vind het beter. Al blijft het al bij al een zware beklimming. Verscheiden fietsers halen de top niet al fietsend,  veeleer te voet. En degenen die dan wel al fietsend boven rijden ( zij het moeilijk ) is het een kwestie om daar zo goed mogelijk recht te kunnen blijven. Soms zijn er die er de brui aan geven of die gewoon een duik nemen uit het gootje. Met een keiharde landing op de kasseien! Eenmaal boven gekomen mocht je in Kluisbergen aanschuiven voor de volgende bevoorrading. Na deze rijkelijke bevoorrading, op naar de volgende hellingen want het was nog niet gedaan. De Neerstraat te Tiegem begon al in de kleren te kruipen. Maar zeker de Tiegemberg of het Vossenhol deden mijn benen helemaal verzuren. Ja, het beste was er blijkbaar af. In Anzegem mocht ik tevens  van de fiets met een lekke band en via Wortegem Petegem kwam de laatste helling in zicht de korte nijdige Nokereberg. Geen dooddoener maar wel voldoende om de laatste krachten uit uw benen weg te nemen. Nu nog met tegenwind naar Waregem waar je gratis uw fiets kon laten poetsen. Ik maakte meer gebruik van een pistolet met een warm soepje. 88 km voor begin maart met 1060 hoogtemeters, van een zwaar seizoen start gesproken. Voor de organisatie kan je niets zeggen of het was allemaal tot in de puntjes geregeld. Dit maakt het allemaal meer dan de moeite waard om te fietsen en misschien ook een beetje om af te zien?

 

OMLOOP VAN VLAANDEREN GENT – GHELAMCO ARENA 12/03/2016

 

Een mooie maar terug een koude ochtend vandaag. De temperatuur zou trouwens niet hoger dan 10 graden oplopen. En de koude wind die uit het noorden blies maakte het alles een beetje moeilijker. Een tocht van 81 km leek voor mij vandaag meer dan voldoende. Inschrijving was voorzien in het befaamde voetbalstadion van AA Gent. De inschrijvingskosten vond ik nogal aan de hoge kant. 10 euro met vergunning en al de andere 3 euro meer. En als je koos voor de 114 km dan mocht je nog eens 2 euro bijbetalen. Alles ging vlot tot ik moest betalen en dan bleek dat ik de verkeerde vergunning had. Zij hadden geen samenwerking met de Vlaamse Wielrijdersbond of VWB. Het moest deze zijn van de Belgische bond. Al de voorgaande organisaties maakten geen onderscheid tussen beide bonden, deze organisatie wel. Ik voelde mij wel een beetje bij de neus genomen. Het is waar ik had beter moeten weten, maar ja wie denkt nu aan zoiets? Zo in de plaats van 10 euro was het dan maar 13 euro te betalen. Toch al redelijk veel. Met een lang gezicht begon ik dan maar met deze tocht. Het viel mij al direct op dat er bijna overal seingevers stonden opgesteld op bijna ieder kruispunt. En dit gedurende meer dan 80 km. Eigenlijk moest je op bijna geen enkel kruispunt stoppen je had toch overal voorrang! De eerste kilometers verliepen langs de schelde en dit tot Eke. Vervolgens via Asper, Gavere en Huise naar Mullem om de eerste helling te beklimmen de Korte Ast. Moeilijk helemaal niet en de Lange Munte was veeleer een kort hellinkje. De bevoorrading kwam in zicht en ik verheugde mij al op een uitgebreide bevoorrading. Niets was minder waar! Het was precies dat alles al geplunderd was. Peperkoek van Meli was er nog in overvloed alsook zoutkoekjes en de bananen die er nog lagen waren nog helemaal groen. Toch niet normaal zoiets? Dan maar gereden naar de volgende bevoorrading en deze was maar 12 km verder. Deze mocht er dan wel zijn, alles daarop en daaraan, niets ontbrak er. Eerst nog de volgende helling bedwingen die de mooie naam draagt Makkegem.. Heel moeilijk bleek deze dan ook niet te zijn. Het zwaarste kwam nog af met de Paddestraat en de Lippenhovestraat. En zo ging de fietstocht verder naar Gent alover de stenen van de Lange Munte. 20 km verder lag dan de aankomst aan de Ghelamco Arena. Er waren deze dag veel deelnemers en hopelijk volgend jaar ook, maar deze deelnemer zal  wellicht voor een andere fietstocht kiezen. Volgende week is er de Ename Classic. Is ook een organisatie van Cycling tour. Als je lid bent van KBWB of WBV krijg je drie euro korting. Het is maar dat je het weet.

 

ROESELAARSE HEUVELKLASSIEKER 19/03/2016

 

Een fietstocht van Roeselare naar de Kemmelberg en terug, een ritje van 90 km en opteerde je voor de grotere afstand van 130 km dan kreeg je de andere hellingen van het Heuvelland er gratis bij. Een zeer goede organisatie vandaag met medewerking van Coppa Grinta. Inschrijvingskosten bedroegen 2 euro en na de rit broodjes met beleg. Bewaakte fietsenstalling en parking voor de wagens. Ja, veel beter kan niet denk ik. Wegens omstandigheden redelijk laat vertrokken, want de klok wees al naar 11 uur. Dit was ook te zien op de wegen, zo goed als niemand voorbijgefietst of een andere deelnemer die mij inhaalde. Zo kon ik genieten van het mooie landschap en met de wind in de rug was het prettig fietsen. Maar dit zou zo niet blijven duren! In Passendale ging de weg een beetje omhoog en kon je in de verte de hellingen van het Heuvelland waarnemen. Het deed een beetje raar om voorbij te fietsen langs de monumenten van de eerste Wereldoorlog. Twee jaar daarvoor was ik hier tevens met mijn zoon toen wij op weg waren met de fiets naar Newbury. Een mooie tocht van Oudenaarde naar Newbury en terug. Ons relaas vind je terug in ons boek FISH & CHIPS. Details daarover zie dbfietsboeken.be. En nu verder fietsen richting de Kemmelberg. Na km 34 de eerste stop aan de bevoorrading. Volgens de organisatie een uitgebreide bevoorrading! Degenen die daar geweest zijn die kunnen dat beamen vanalles te verkrijgen, een hongerklop kon je de volgende kilometers zeker niet krijgen. De wind zou vanaf nu niet meer haar medewerking geven, integendeel het was een tegenstander geworden. Maar eerst de Kemmelberg langs de moeilijkste kant. 28 procent stijgingspercentage langs deze zijde. Toch een moeilijk te verteren berg. En zeggen dat de profs in Gent Wevelgem gewoonweg naar boven sprinten! Ik was al blij dat ik fietsend naar boven kon rijden. Na de Kemmel blies de wind volledig in het nadeel en met een temperatuur van amper 7 graden kreeg je er al niet veel warmer van. Gelukkig kon ik mij nu en dan in het spoor plaatsen van een aantal deelnemers om zo weinig last te hebben van de wind. De Kraaiberg en de Mesenberg waren niet van het kaliber van de Kemmel maar toch genoeg om het deelnemersveld weer uit elkaar te halen. De volgende bevoorrading in Zandvoorde fietste ik voorbij, ik was meer dan voldaan van de vorige. Maar dan de weg van Zandvoorde naar Geluwe. Met de wind volledig in het nadeel de Geluveld Berg bedwongen. Dan nog de Reutel en de Keiberg, kleine hellinkjes maar die met de km toch pijn beginnen te doen. Zo kwamen wij na een tocht van 92 km aan de KTA van Roeselare. Fiets terug afgesteld aan de bewaakte fietsenstalling en op naar de koffie en met de gratis broodjes met beleg. Een broodje? Maar neem er gerust nog een tweede bij of zelfs een derde! Zelden meegemaakt en dit voor 2 euro! Iedereen zal wel niet in staat zijn om zoiets te organiseren. De organisator vertelde mij dat zij vandaag al meer dan 2000 broodjes hadden gesmeerd! Wat moet je als fietser nog meer hebben? Een leuke tocht vandaag en een man die tevreden huiswaarts reed met de wagen.

 

 

STIJN STREUVELSRALLY 26/03/2016 ANZEGEM

 

Zwaarbewolkt en rukwinden tot 60 km per uur en later op de dag opklaringen. Leuk begin voor deze fietstocht. Over de temperaturen gaan wij het maar niet hebben, te fris voor de tijd van het jaar. Vandaag fietsen wij richting Anzegem om aan de Stijn Streuvelsrally deel te nemen. Toch een goede 17 km fietsen naar Anzegem en met de tegenwind alvast een moeilijk begin. Gekozen voor de 80 km met een paar nijdige hellingen op het menu. Een vlotte inschrijving, een bewaakte fietsenstalling en ik kon terug beginnen met verder te fietsen met de wind tegen. Veel deelnemers waren er niet te bespeuren, zo was ik op mijzelf aangewezen. Moeizaam baande ik mij een weg doorheen het landschap van Stijn Streuvels . Via Ingooigem waar hij meer dan 60 jaar heeft gewoond en waar je nog het bijbehorende museum kan bezoeken, bereikte ik uiteindelijk Avelgem. Dan fietste ik verder naar Escanaffles en toen ik mijn rug draaide kwam er een groepje fietsers aangereden. Van dan af was het heel gezellig fietsen in de wielen van deze mannen en vrouwen. En dit tot aan de bevoorrading! Over de bevoorrading valt weinig te zeggen, er was meer dan voldoende aanwezig. Alleen als je dan terug op fiets moet en een nijdige helling moet beklimmen valt dit toch lelijk tegen. Ja ik zou toch liever stoppen boven op de helling dan beneden! Terug was ik op mezelf aangewezen en dit betekende 40 km naar Anzegem. Maar met de wind in het voordeel ging dit heel vlot. Alleen volgden de hellingen elkaar op. Geen superzware maar wel bergjes die er ook mogen zijn. De Tiegemberg was wel een van de bekendste daarvan. Dan was het nog een steenworp naar Anzegem. Er was voor de deelnemers een gratis boterham voorzien en met een warme tas koffie ging deze vlot naar binnen. Dan terug naar huis fietsen en met een totaal van 117 km was het al bij al een leuke tocht.

 

SINT-MARIA-OUDENHOVE 05/05/2016 FEESTDAGFIETSTOCHT

 

Deze dag zou het een mooi ritje worden door de Vlaamse Ardennen maar vooral door het Pays de Collines. De organisatie beloofde mooie vergezichten in de uitermate mooie omgeving en dit bleek ook zo te zijn. Een massa deelnemers hoefde je niet te verwachten en als je zoals ik en mijn zoon pas om 10 uur vertrekken zijn het er nog een pak minder. Eerst ging het richting Nederbrakel en Parike om de Parikeberg te beklimmen. In vroegere jaren een kuitenbijter in de Ronde Van Vlaanderen. Daarna omhoog richting Flobecq om af te dalen naar Ogy. En zo reden wij dwars door de mooie streek, wel met tegenwind weliswaar naar de eerste bevoorrading te Moulbaix. Bovenaan de heuvel staat een pracht van een windmolen met uitzicht op de mooie natuur. Daar konden wij ook genieten van de verzorgde bevoorrading. Dit waren de eerste 40 km en met een hoogteverschil van 300 meter was dit een relatief gemakkelijk eerste begin. De volgende kilometers brachten ons een stukje verder langs dorpjes die naar de volgende namen luisterden. Pipaix, Grandmetz, Moustier en tenslotte Frasnes-Les-Buissenal. Aan de kerk bevond zich de tweede bevoorrading. Waren de eerste kilometers niet al te moeilijk, dan was het tweede schuifje nog gemakkelijker. 150 meter kwamen erbij. Een totaal van 450 meter hoogteverschil overbrugd op 80 kilometer. Dus dit beloofde voor de rest van deze fietstocht. Bij de bevoorrading waren ze ervan overtuigd dat wij nog genoeg hellingen mochten boven fietsen. En het moet gezegd dit was niet overdreven, want de laatste 28 kilometer was een aaneenschakeling van omhoog en omlaag. Mooie dorpjes zoals Flobecq en Ellezelles zijn heel fraai en de vele hellingen die erom heen liggen maken het voor veel fietsers tot een zware opdracht. Brakel kwam in zicht en vandaar heb je een prachtig uitzicht op Sint-Maria-Oudenhove. Dit is dan ook de laatste helling in schuifjes naar het dorp toe. Op deze laatste 28 kilometer moesten er nog 450 meter overbrugd worden. Zo kan je spreken van een lastig slot. Een mooie tocht was het vandaag en tamelijk lastig gezien de ongeveer 900 hoogtemeters. Goede bevoorradingen waren er voorzien, wat moet je nog meer wensen als fietser.

 

DE ROESELAARSE PIJL 07/05/2016

 

Deze morgen extra vroeg vertrokken om deel te nemen aan de fietstocht de Roeselaarse Pijl. De inschrijvingen waren voor de 115 kilometer tot 9uur. Er waren twee startpunten voorzien, de één in Roeselare en de andere te Rollegem. Richting Rollegem gereden met de auto. Niet zoveel volk aan de inschrijving, de bevoorrading was daar ook voorzien en deze was niet zo uitgebreid want meer dan een suikerwafel was er niet. Drank was er genoeg, maar die moest je zelf aanschaffen in het café. Voor mij geen probleem want honger of dorst had ik niet aangezien ik de eerste meters nog moest fietsen. De fietstocht van eergisteren zal blijkbaar nog in de benen want mijn benen voelden redelijk zwaar aan. De eerste kilometers reden wij door het Franstalige gedeelte naar Dottignies en Spierre. Daar bevond zich de eerste kasseistrook en ook een weg die naar links leidde. Welke straat moest ik nu kiezen aangezien er geen richtingbordje aanwezig was. Was dit nu toeval? Gekozen voor de kasseistrook en dit bleek de juiste weg te zijn. Op het einde van de straat was er terug een richtingaanwijzer geplaatst. Een beetje verder was het weer van dat, aan een splitsing niets te bespeuren, gewoon rechtdoor rijden en je kwam vervolgens op het einde van de straat terug een nieuw bordje tegen. En zo ging dit maar verder, want nu en dan nam ik mijn parcoursbeschrijving om te kijken of ik wel de juiste weg volgde. Waarschijnlijk had de organisatie pijlen te kort, eigenlijk zou het beter zijn de mensen te informeren bij de start dat er hier en daar toch richtingborden ontbreken. Maar kom eenmaal dat je het door hebt dat je altijd moet rechtdoor fietsen is er niets aan de hand. Zo fietsten wij verder langs het mooie kanaal Kortrijk- Bossuit. In Bellgem belanden wij terug in de heuvelzone met een moeilijk te verteren kasseistrook. Het rare was ook dat er nergens vermeld stond waar de volgende bevoorrading zich bevond? Op het routeblaadje stond er alvast niets vermeld dit zou dan een verrassing zijn. De organisatie maakte toch melding op de website van twee bevoorradingen! Maar waar? Na een heel eind langs de Leie te hebben gefietst kwamen wij aan te Wevelgem en aan de brug over de Leie bevond zich de bevoorrading. Niets op aan te merken, sportdrank en stukken en energierepen. Via Moorsele en Ledegem ging het snel naar Roeselare naar de aankomst. Toch niet voor mij want nu was het tegen de wind in naar Rollegem fietsen. In een mooie omgeving, licht heuvelachtig en het rare was dat er ook meer bordjes aanwezig waren. Maar ik had wel in de motten dat de volgende bevoorrading niet meer voor mij zal zijn. Ik moest maar gestopt zijn in Roeselare aan de Sherry’s Pub om mij een drankje te kopen. Het was een tamelijke warme dag en met één bidon isotone drank is bitter weinig. Besparen op drank is niet goed en het gevolg kan je raden een kleine inzinking na 90 km. Maar Rollegem kwam in zicht en de streek tussen Roeselare en Kortrijk mag er gerust zijn. Na de laatste helling boven gefietst te hebben kreeg ik mijn auto in het zicht en mocht ik aan de rit naar huis weer beginnen. Misschien nog een nota. Het was een mooie streek om te fietsen maar als je nu en dan moet kijken waar je naar toe moet begint dit om den duur toch frustrerend te worden. Het leuke van een fietstocht is dan snel verdwenen.

 

ALTEBRA / MUUR LM CLASSIC 14/05/2016

 

Gekozen voor de 90 km vandaag in Ophasselt. Met de wind in de rug gefietst naar de eerste helling die luistert naar de naam Fayte. Een lange helling, maar niet zo moeilijk om deze tocht te beginnen. Veel rust krijg je niet want kort daarna volgt al de Lobe en dit is dan ook een iets pittiger beklimming. Via Flobecq fiets je naar de volgende helling toe, de Hubermont. De wegen gaan nu op en af, maar met de wind die een duwtje in de rug geeft valt dit toch allemaal best mee. En na goed 41 km kom je bij de eerste bevoorrading in het prachtige kasteeldomein La Berliere. Via een 800 meter lange dreef kan je genieten van een uniek kader. En het kasteel mag er best wezen. Zo ook de bevoorrading, koeken en bananen en sportdrank.

450 meter hoogte hadden wij reeds overwonnen en vanaf nu zou het een beetje minder stijgen, maar met de wind als spelbreker kregen wij te maken met een andere tegenstander. Na eerst een mooi ritje langs de Dender gefietst te hebben begon het stilaan terug te stijgen. Een lastige brok richting Bois-de-Lessines, een gemene helling en met de wind volledig in het nadeel was het duwen op de trappers. In Overboelare weeral van dat, terugschakelen op de kleinste versnelling, maar in de verte lonkte al een andere kuitenbijter de Muur van Geraadsbergen!  Als je het niet zag zitten geen nood want als alternatief gewoon rechts volgen via de brede Guilleminlaan en zo kwam je vanzelf aan de bevoorrading uit.

Ik koos voor de Muur of links inslaan naar de Vesten. Een daar kom je een leuk bordje tegen met het opschrift. “Echte Flandriens fietsen op de kasseien “. En wat doe je dan op de kasseien fietsen ook al voel ik mij geen echte Flandrien. De Muur rustig boven gereden op een kleine versnelling om ook aan de tweede bevoorrading aan te komen. De tocht zat er bijna op, alleen de strakke wind maakte het wat lastig richting Ophasselt. Volop feest in de tent met een optreden van de Helaatsheid der Zingen. Met een gratis koffie of biertje kan men van een geslaagde fietstocht spreken.

 

 

FIETS WIJS CLASSIC 16/05/2016 TIELT

 

Het was koud vandaag in Tielt voor deze Classic. Na Kuurne en Roeselare was ik benieuwd hoe deze tocht zou verlopen. Ik kan je alvast schrijven dat ik heb genoten van deze fietsrit. Een zeer goede organisatie, niets was goed genoeg voor de vele deelnemers. Aan de inschrijvingstafel maakte mij er attent op dat ik terug naar huis zou fietsen. En eigenlijk is dat waar want de tocht ging richting de Vlaamse Ardennen.

Met een temperatuur van amper 8 graden gefietst richting Waregem. Vlakke wegen maar na Waregem begon het parcours al te stijgen. Uiteindelijk kwam het Vossenhol in zicht en deze werd beklommen vanuit Ingooigem. Daarna via Tiegem naar de eerste bevoorrading te Kerhove. En zoals bij iedere Coppa die ik fietste hier ook een overvloed aan spijzen. Maar mij sprongen direct de rijsttaartjes in het oog. Ja ik heb er toch een paar soldaat gemaakt. En met de bijbehorende sportdrank konden we weer op weg naar het moeilijkste gedeelte van het parcours.

De oude spoorwegberm volgen tot Leupegem en van kilometers ver zie je hem al liggen de Achterberg of de Vlaamse Ardennen Dreef. Een helling die paralel loopt met de Edelareberg. De eerste 200 meter gebruik maken van de kleine versnellingen om daarna over te schakelen naar een iets grotere versnelling. De beklimming is meer dan 1 kilometer lang en als je naar rechts kijkt kan je genieten van een heel mooi panorama. Afdaling via de Ladeuze, om vervolgens de Onderbossenare te beklimmen. De onbekende maar daarom niet minder moeilijke Vijverbeek omhoog. De Kanarieberg is de volgende dooddoener en de wegen daarna zijn al niet veel beter.

Na 76 kilometer gefietst te hebben aankomst bij de tweede bevoorrading te Kerkhove. Terug genieten van de vele rijsttaartjes om dan de laatste kilometers van deze tocht te fietsen. De Kwadenbulk is een niet zo gemakkelijke helling en de Turkestraat is al niet veel beter. De wind zat tegen tot in Tielt en als je denkt dat de omgeving van Tielt helemaal vlak is dan heb je het helemaal mis. De Poelberg steekt er helemaal bovenuit. Ondanks zijn lage hoogte van 45 meter, kent de Poelberg een verrassend steil percentage van gemiddeld 7,3 % en het steilste stuk bedraagt meer dan 10 %! Daarna wederom vlak naar Tielt .

118 kilometer vandaag gefietst, ongeveer 700 meter hoogteverschil overbrugd en genoten van de goede bevoorradingen. Fiets Wijs is een aanrader voor iedere fietser.

 

 

 

“TUSSEN MANDEL EN ZWALM” 21/05/2016 WAKKEN

 

De gemeente Wakken gelegen iets over Waregem was de startplaats voor de volgende toertocht. Een zonovergoten dag wel met een voelbare westenwind. Een fietstocht die veel deelnemers aantrekt, dit vanwege het mooie parcours.

De eerste kilometers waren een opwarmertje voor wat komen zou. Eenmaal voorbij Waregem gaat de weg lichtjes omhoog richting Kruishoutem. Via Lede en Mullem kwamen wij aan de voet van de eerste helling de Korte Ast. Een niet zo lastige helling, met een sprintje ben je zo boven aan de top. Daar bevond zich trouwens de eerste bevoorrading. Heel gevarieerd overigens, zoals verschillende soorten koeken, brokken chocolade, sportdrank en nog veel meer.

Na de innerlijke mens versterkt te hebben konden wij de tocht verderzetten. Na een paar kilometer kwamen wij te Mater en was het gedaan met de vlakke wegen. De Abeelstraat was één van de vele hellingen die nog zouden komen. Lengte 500 meter, gemiddeld percentage 8,2 en maximale percentage 18,2. Al meer dan de moeite om naar boven te fietsen. Zo ging het maar op en af dwars door de mooie Zwalmstreek. Rozebeke, Roborst en Munkzwalm zijn pittoreske dorpjes waar de tijd bleef stilstaan. In Dikkele bevond zich de tweede bevoorrading. Gezellige drukte heerste er daar, ja fietsen is toch een leuke vorm van vrijetijdsbesteding!

De laatste 40 kilometer naar Wakken waren niet zo moeilijk meer, veeleer vlakke landelijke wegen. Enig nadeel was de strakke wind tot in Wakken. Van deze organisatie valt alleen maar positieve dingen te schrijven. Of misschien toch eentje. Een bewaakte fietsenstalling zou in de toekomst niet slecht zijn. Niet dat je iedereen moet wantrouwen. Maar als je uw duur fietskarretje moet achterlaten zonder bewaking is dit toch niet zo leuk.

 

 

 

OMLOOP HET VOLK 28/05/2016 MUNKZWALM

 

Terug een mooie zonnige dag voor deze toertocht die over een totaal vernieuwd parcours zou bereden worden. Ik was alvast benieuwd want veel stelde deze tocht niet meer voor. Naar de startplaats gefietst vandaag en dit is toch weeral zo’n 10 kilometer erbij. En vlak zou het ook al niet worden gezien de voorziene 900 meter hoogteverschil die overbrugd moest worden. Veel deelnemers bij de start dus dit begon al veelbelovend. Onbegonnen werk om al de hellingen te vernoemen, maar eerst was er de lange moeilijke helling naar Sint-Kornelis-Horebeke of Meersestraat . De Kapelleberg  in Maarke-Kerkem naar boven om vervolgens de Kokerelle te bedwingen. In Oudenaarde aangekomen een tochtje langs de schelde om vervolgens te stoppen in Nederename voor de eerste bevoorrading, dit na 25 km! Is wel een beetje vroeg om nu al honger en dorst te hebben! Bovendien was de bevoorrading ook nog in het plaatselijke café. Ik twijfelde tot ik zag dat er iemand met een banaan naar buiten kwamen dit feit trok mij uiteindelijk over de streep om dit maar eveneens ook te doen. En wat bleek, een verzorgde bevoorrading alleen drinken moest je bestellen aan de toog. De volgende bevoorrading bevond zich 42 kilometer verder te Sint-Maria-Oudenhove. Nu fietsten wij verder naar Nederzwalm, Meiligem om na een pittige klim Gavere te bereiken. Eenmaal in Zottegem begon het parcours terug sterk heuvelachtig te worden en via dorpen zoals Herzele, Sint-Lievens-Esse, Sint-Maria-Lierde kwamen wij aan te Sint-Maria-Oudenhove voor de 2de bevoorrading. Bananen en koeken alleen voor drinken moest jezelf zorgen. Vanaf nu zou het parcours redelijk lastig worden. Een of andere Ten Bosse moest er in Brakel beklommen worden en dan was het richting Opbrakel en de grote weg volgen op en af naar Flobecq. Queneau en Quatre-Vents mag je zeker niet onderschatten! Op nu naar de Leberg, deze helling beschrijven is niet meer nodig, kort maar steil omhoog en als je benen al een beetje pijn beginnen doen is deze helling ook al niet meer zo eenvoudig. Op het einde te Munkzwalm wachtte ons nog een helling en deze is precies nog steiler dan de Leberg. De tocht zal er al weer op, enkel nog 10 kilometer naar huis fietsen .127 kilometer vandaag en met een hoogte van 900 meter was het meer dan de moeite om de Omloop het Volk te rijden. Deze Omloop Het Volk was een goede organisatie en ik zou zeggen voor herhaling vatbaar.

 

 

LIERDE 04/06/2016 SERGE BAGUET CLASSIC

 

Nieuw in de Proximus cyling challenge was deze fietstocht genoemd naar de ex-prof Serge Baguet. Hij is de zoon van gewezen beroepsrenner Roger Baguet. Als jeugdrenner won hij met sprekend gemak tientallen wedstrijden. Baguet begon zijn profcarrière in 1991. Hij reed vijf jaar voor Lotto en één jaar voor Vlaanderen 2002 en won enkele wedstrijden, waaronder etappes in de Ronde van de Limousin en de Ronde van Groot-Brittannië en de Clasica de Sabiñanigo. Hierna hield hij het wielrennen voor gezien en ging hij aan de slag als dakdekwerker bij zijn schoonvader. In 2000 maakte hij echter zijn rentree in het profpeloton (opnieuw bij Lotto) en het jaar daarop in 2001 boekte hij zijn grootste overwinning: hij won een rit in de Ronde van Frankrijk door zijn medevluchters  te verslaan in de spurt. Ook won hij dat jaar de Druivenkoers en werd hij 3de in de Amstel Gold Race. De volgende jaren behaalde Baguet vooral ereplaatsen: hij werd onder meer tweede in Kuurne-Brussel-Kuurne en de GP Ouest France. In 2005 begon hij weer te winnen. Voor zijn ploeg, die met de invoering van de UCI ProTourDavitamon - Lotto was gaan heten, behaalde hij twee ritzeges in de Ruta del Sol en werd hij later dat jaar Belgisch kampioen op de weg. Vanaf 2006 reed Baguet voor de andere Belgische ProTour-ploeg Quick·Step-Innergetic. Op 11 september 2007 zwaaide de 38-jarige renner van Quick·Step het peloton uit tijdens de grote prijs Briek Schotte. Het beloofde in ieder geval een zware fietstocht te worden, want de organisatie had een parcours voorzien met 1451 hoogtemeters voor 116 kilometer! Het was vandaag zeker geen zomerse dag, nee veeleer een gesloten wolkendek met nu en dan miezerige motregen die het fietsen met een zonnebril bemoeilijkte. Op naar de eerste helling van de dag of de Fayte. Lengte 1404meter, maximum 8% en een gemiddelde van 5%, alvast een goede opwarmer voor de rest van de tocht. De andere die volgde was de Bruyere. Met een lengte van 1400 meter kan men ook al spreken van een serieuze helling. En zo ging het maar op en af, veel vlakke stukken waren er helemaal niet bij. En als je dan de Hameau Des Papins naar boven moet fietsen dan beginnen je benen echt pijn te doen. 1100 meter met een maximum van 16 % deze cijfers zeggen meer dan voldoende. De volgende in deze mooie streek, Bourliquet. Lengte 1400 meter en met een maximumstijging van 14%, weer een helling waar je alles uit de kast moet halen en dit na amper 45 kilometer. Tussen al deze hellingen moesten er ook nog andere hellingen bedwongen worden maar deze stonden niet aangegeven als helling! En nu naar Ronse voor de bevoorrading na 55 kilometer. Genoeg eten en drinken was de boodschap want het parcours had nog heel wat te bieden inzake moeilijkheidsgraad. Na de mooie natuur van Pays Des Collines doorgefietst te hebben was het nu richting de Vlaamse Ardennen met zijn even moeilijke heuvels. De eerste in het rijtje de Karnemelkbeekstraat of de helling van de E3 prijs te Harelbeke. Lengte 1530 meter. Maximum 18% en een gemiddelde van 4,9%. Niet voor te lachen, daarna voor de meesten de onbekende Kuitholstraat . Lengte 500 meter, maximum 18% en een gemiddelde van 9,2%, ja een echte kuitenbijter! De weg van Ronse naar Maarke - Kerkem is heel mooi met een panoramisch uitzicht op de Vlaamse Ardennen en dan komen wij aan de voet van de Kokerelle. Een niet zo’n moeilijke helling tot aan de Edelare berg. Nog 4 kilometers tot aan de volgende bevoorrading in Oudenaarde. 90 kilometer en wij zaten al boven de 1000 meter hoogteverschil en het was nog niet gedaan! De Wolvenberg wachtte op de deelnemers. Lengte 708 meter, maximum 17,3% en een gemiddelde van 7,3%, alweer eentje voor de echte klimmers. De rest van het parcours ging op en af om vervolgens de Elverenberg omhoog te fietsen. Lengte 1268 meter, maximum 9% en een gemiddelde van 3,6%. Ja geen dooddoener maar voor mij begon het nu toch een beetje door te wegen. Niet voor mijn zoon want die bleef de hellingen maar boven huppelen. Ja 16 jaar of 57, het scheelt wel een beetje in leeftijd! Na deze helling bereikten wij via een paar onbekende bergjes  Lierde.. Een zware maar zeer mooie fietstocht, zeker met zijn 1365 hoogtemeters! Een parcours voor Serge Baguet!

 

 

 

BOEKELTOCHT 11/06/2016

 

Zwalm was de start voor de Boekeltocht, een fietstocht dwars door het mooie Pays de Colinnes. 110 kilometer en een hoogte van 1000 meter moest er overbrugd worden. Tamelijk kalm aan de inschrijvingstafel, dit heeft dan weer een voordeel dat je vlug aan deze tocht mag beginnen. Via Horebeke fietsten wij richting de Muziekbos waar de gemakkelijkste kant werd bedwongen. Dan naar Ellezelles om verder te fietsen naar Frasnez- Lez- Anvaing. Halverwege deze weg volgde reeds de eerste bevoorrading, voor de meeste deelnemers onverwacht omdat er nergens melding werd van gemaakt, zelfs een bordje bevoorrading ontbrak. Stoppen en vragen of dit een bevoorrading voor de Boekeltocht was? Blijkbaar wel! Na de bevoorrading weer verder gefietst naar de volgden stop, maar in welk dorp deze was daar kon je er maar naar raden. Ergens in Wallonië op een klein kruispunt. Deze tussenstop bleek nadien 60 kilometer verder te liggen niet zover van Wodecq, maar opnieuw hetzelfde probleem, een bordje met daarop dat je hier halt mocht houden ontbrak opnieuw. Terug moest je vragen of dit de ravitaillering was van de Boekeltocht. En ik was niet alleen want degenen die na mij kwamen stonden ook telkens verbaasd te kijken. Het parcours was mooi goed uitgepijld met nu en dan een steile helling. Nog een leuke anekdote, bij de ravitaillering ontmoette ik een oude collega en hij was in het gezelschap van een man 72 jaar! 16 jaar ouder dan mij en nog zo’n fietstocht rijden. Zij fietsten 4 maal per week tezamen en de zaterdag volgde dan een fietstocht of rally. Ze vertrokken aan de bevoorrading en na 200 meter sprong ik op mijn fiets om zoals ik dacht dit gaatje op mijn gemak toe te fietsen. Het was tegen de wind in en ondanks dat ik tegen de dertig per uur reed zag ik ze stelselmatig van mij wegrijden. Ongelooflijk 72 jaar en nog zo hard kunnen fietsen! Zo te zien heb ik nog vele jaren te goed om te fietsen. En nu terug naar de Boekeltocht want het mooiste moest nog komen. Iets voorbij Wodecq waren plots de pijltjes verdwenen. Eerst dacht ik ze voorbij gefietst te hebben maar niet was minder waar. Andere deelnemers waren ook op zoek naar wegwijzers, spijtig waren ze in de verste verte niet meer te bespeuren. Ieder trok zij plan en dan maar op eigen houtje naar Boekel gefietst. Via Zegelsem kwam ik terug aan de startplaats en een pijltje ben ik nergens nog tegengekomen. Ook de anderen niet die via Brakel waren gekomen. Gevraagd naar de reden was men het antwoord schuldig. “Geen probleem u bent er toch geraakt”, kreeg ik als commentaar. Spijtig voor deze kleine foutjes, voor de rest was dit een mooie tocht met uiteindelijk 138 kilometer op de teller vandaag en geen druppel regen gekregen. Dit is tegenwoordig ook al uitzonderlijk!

 

 

SPIE BELGIUM CLASSIC 18/06/2016 OUDENAARDE

 

Voor de tweede maal aan de start van deze mooie tocht dwars door de Vlaamse Ardennen. Zomerweer moest je vandaag niet verwachten, veeleer een druilerige regendag en op het einde mocht je zich alvast vergapen met de regen die met bakken uit de lucht kwam. Na een vlotte inschrijving was het richting Zingem fietsen langs de Schelde. Via Meiligem en Munkzwalm was na 20 kilometer al een bevoorrading voorzien! De eerste van drie deze dag en dit voor een tocht van 120 kilometer. En zoals gebruikelijk kon men zich laven aan allerlei soorten gebak en sportvoeding, eigenlijk te veel om op te noemen. Vanaf Munkzwalm begon dan ook het serieuze werk, of met andere woorden de ene helling na de andere volgden elkaar op. 1200 hoogteverschil moest er vandaag overwonnen worden. Meestal onbekende maar daarom niet minder zware hellingen in en rond de Molenberg. De Molenberg is wel een geval apart met zijn steile kasseiweg. Na Mater en Horebeke kwamen wij aan te Etikhove en daar bevond zich de tweede bevoorrading. De vele deelnemers schrokken zich een hoedje van de alweer uitgebreide ravitaillering. Een hongerklop zal je bij deze tocht zeker niet krijgen en dit voor nog geen 5 euro. En nog was het niet gedaan want er was nog een derde op het parcours. En van parcours gesproken, de eerste 60 kilometer waren al niet gemakkelijk, maar nu zou het nog moeilijker worden. De Onderbossenare, een helling in Schorisse en dan de Kanarieberg. Halverwege deze helling kwamen er zware wolken opzetten en de regen bleef dan ook niet uit. Was het nu maar een plensbuitje, nee integendeel de regen viel met bakken uit de hemel. Een plaatsje zoeken voor te schuilen was er niet bij en onder de bomen blijven staan was ook al geen optie. Plastic jasje aangedaan en verder gereden door de gietende regen. Gelukkig was ik niet alleen, vele anderen die moesten ook het weer trotseren en ook nog de vele hellingen die nog bedwongen moesten worden. De wegen waren veranderd in bijna kleine rivieren, het water kwam letterlijk van overal en daardoor fietsen was hoegenaamd geen pretje! En dan wachtte nog de zwaarste helling van de dag, die leuke Paterberg met zijn gladde kasseien. Ondertussen was het gestopt met stortregenen, maar het water stond wel in mijn schoenen. Met een bang hart deze beklimming begonnen en voor wat ik vreesde kwam dan ook uit. Na iedere duw op de pedalen schoof mijn achterwiel telkenmale door. Boven aan de top stond er een fotograaf kiekjes te nemen van al de deelnemers. Om het kort te maken, met veel moeite ben ik tot boven gefietst. Na 100 kilometer voel je dit toch aan uw benen. Gelukkig beneden wachtte ons al de laatste bevoorrading. Op deze stop terug keuze genoeg en met veel sportvoeding en gellekes. Vanaf nu was het overwegend vlak enkel nog de Rotelenberg moesten wij nog over. Normaal zou ik in Oudenaarde naar huis fietsen, maar ik was evenwel verplicht om nog een gratis geschenk af te halen. Een mooie tocht de 120 kilometer, een pracht van een organisatie en een mooie foto er gratis bovenop, wie doet beter?

 

 

 

STASEGEM - MONTROEUL AU BOIS - STASEGEM 2/07/2016

 

Stasegem is een dorp in de provincie West-Vlaanderen, gelegen op het grondgebied van Harelbeke en was tevens de startplaats van de volgende toertocht. Van een mooie dag kon je vandaag moeilijk spreken, want als je de buienradar raadpleegde had je veel liever zin om thuis te blijven. Maar ja een mens hoopt nog altijd tegen beter weten in dat het al bij al zou meevallen! In Harelbeke aangekomen met de wagen was het zo hard aan het regenen dat ik maar bleef zitten in de auto, wachtend op beter weer. En opeens daar kwam de zon tevoorschijn. Dan moet je niet meer twijfelen en direct naar de inschrijvingstafel om te kunnen vertrekken. Twee bochten verder trok de hemel helemaal dicht, en de regen viel met bakken uit de hemel. Met een schuilplaats onder een boom was ik tevreden en kon ik genieten van leuk gezelschap. Die andere mannen waren al aan het twijfelen over het nut om verder te fietsen. Ik kon het wachten niet meer laten, dan maar verder gefietst in de gietende regen, leuk is toch iets anders. Na 15 km was het eindelijk gedaan met die vervelende regen. Met mooie maar op natte wegen verder gereden tot aan de flanken van de Moun - Saint- Aubert. Dreigende wolken kwamen terug opzetten en mocht je weer een plaats gaan zoeken om te schuilen! Ja het is waar een echte Flandrien die vervolgt zijn weg, weer of geen weer. Spijtig genoeg ben ik niet zo’n echte. En daar sta je dan onder het afdak van een of andere schuur met de regen die neerdruppelde of goot over uw helm. Maar ik zag toch dat ik niet de enige was die de regen schuwde. Na een tijdje gewacht te hebben toch maar verder gefietst in de regen op en neer langs moeilijke wegen. Ondertussen kwam ik er veel tegen die nog altijd aan het schuilen waren! Ja een plezant weertje vandaag. Tegen de bevoorrading was het weer opmerkelijk beter geworden met zowaar wat zonneschijn. Ik was aangenaam verrast van de deze stop. Goede bevoorrading met alles daarop en daaraan. Veel deelnemers kwamen niet meer tot aan deze ravitaillering, wellicht kozen zij allemaal voor de tocht van 65 kilometer. Ik was nu toch al helemaal verzopen, waarom zou ik dan voor een korter traject gaan kiezen? De omgeving van Montroeul au Bois is mooi, in veel dorpen is de tijd blijven stilstaan. De moeite waard om daar te fietsen en mits beter weer zou het nog mooier zijn. En nu terug naar Stasegem . De zon scheen terug maar voor hoe lang nog? Maar de wind vandaag die was er ook, en dit betekende 47 kilometer tegen de wind in naar Stasegem. Bij het dorpje Pottes trok de hemel weer toe met rukwinden en volop regen en zelfs hagel! Schuilen was niet meer aan de orde, nee doorfietsen tegen de wind en natuurelementen heen. Gelukkig was het maar van korte duur en kon de zon terug beginnen met mijn kledij op te drogen. Via Moen en Zwevegem bereikte ik tenslotte Stasegem en was ik zeer blij dat ik mijn verzopen schoenen kon uit doen en vervangen door een paar drogere exemplaren! Het was een niet zo’n moeilijke rit vandaag, 95 kilometer en  560 meter hoogteverschil, maar de regen maakte het al bij al een moeilijke tocht. Toch een pluim voor de organisatie voor de goede bevoorrading en het mooie parcours.

 

 

 

BULTJESFIETSTOCHT 09/07/2016 HEUSDEN 105 KM

 

De naam doet het al vermoeden het zou een tocht worden over de heuveltjes van de Vlaamse Ardennen. Een mooie dag vandaag, veel zon en niet al te hoge temperaturen. In Heusden was de startplaats voorzien en via Melle, Gontrode, Moortsele, Beerlegem, Nederzwalm, Zwalm en Mater bereikten wij de eerste bultjes op het parcours. In Volkegem ging het direct de Volkegemberg op, een niet zo’n lange maar wel nijdige helling. Dan naar Maarkedal met vooreerst 300 meter kassei en dan de lastige Mariaborrestraat . Na deze kasseistrook richting Nukerke, dit mooi gelegen plaatsje werd bereikt via de Zakstraat, een lange niet te onderschatten helling. In Nukerke was er een bevoorrading voorzien, dit was meteen ook de enige want de andere in Sint Lievens – Esse was er enkel een stopplaats voorzien aan café De Paling. Na Nukerke volgde dan het bekendere werk, met de moeilijke Taaienberg (gelukkig kan je daar gebruik maken van het aanwezige gootje!). Via de hellingen van Schorisse bereikten wij uiteindelijk Brakel. De Valkenberg nog zo’n steil ding die omhoog geklauterd werd. Veel tijd had je niet om erover na te denken dat het een moeilijke bult was want daar wachtte reeds de Berendries! Na 60 kilometer begon het al een weinig pijn te doen in de kuiten. En nu was het op en af naar Sint – Lievens – Esse voor een stop. Direct maar een drankje besteld om de laatste 30 kilometer af te leggen. Deze laatste kilometers stellen nog weinig voor, hier en daar gaat het parcours over golvende wegen. Deze tocht was alvast een goeie opwarmer voor wat nog komen zou de komende weken.

Link naar rit

 

 

PEUGEOT CLASSIC VANDECASTEELE 16/07/2016 KORTRIJK

 

Gekozen voor de langste afstand, 128 km en de start genomen te Wortegem – Petegem. Heen en terug met de fiets zou dit al snel ongeveer 150 km te fietsen zijn vandaag. In Moregem was de eerste bevoorrading voorzien na 47 km maar daar had ik niet veel aan aangezien mijn tocht daar pas vertrok. Dit is wel een nadeel om op zo’n plaats de start te nemen. Degenen die vertrokken waren te Kortrijk hadden toch al reeds 50 km in de benen en het zwaarste zou nu komen, terwijl het voor mij nog moest beginnen. Maar geen gejammer je kiest daar trouwens zelf voor. Op nu naar de eerste helling van deze mooie maar wel warme dag. De Vlaamse Ardennendreef te Leupegem. Eerst zeer steil met daarna een lange uitloper. De Onderbossenaarstraat iets minder omhoog , toch lastig genoeg om de tanden te laten knarsen. De Taaienberg werd niet boven gereden maar wel de Kleistraat. Nadien volgde de overbekende Tenhouttestraat. Lengte 1100 meter, 21% op de steilste stukken en gemiddeld 6%! De gemakkelijkste kant van de Kanarieberg boven gefietst en daarna volgde nog een klein ritje door het mooie Pays de Collines. L’arabie een pracht van een helling door een mooi stukje natuur is een helling die er ook mag zijn. 1600 meter lang, steilste km 12% en gemiddeld 5% een niet onaardige kuitenbijter. En nu richting de Kluisberg die langs verschillende flanken omhoog moest beklommen worden. Karnemelkbeekstraat was er zo eentje van en bovenaan wachtte dan de laatste of voor mij de eerste bevoorrading. Degene die waren gestart te Kortrijk hadden al lastige kilometers achter de rug en voor mij was dit de helft minder. Een goede bevoorrading trouwens en ik koos het zekere voor het onzekere en maakte dat mijn bidons goed gevuld waren, want meer dan waarschijnlijk zouden de volgende 100 km niets meer te rapen vallen! Rue Horlitin naar boven gefietst om vervolgens terug te beginnen aan de Kluisberg. Rue  Grandsart en Rue Caumont. Eenmaal boven een klein straatje rechts inslaan en dit tot aan de top van de Kluisberg, of het torentje in de volksmond. De laatste meters zijn wel heel indrukwekkend steil! Tot nu al 800 meter geklommen, dit na ongeveer 60 km. Vanaf nu zou het vlak gaan naar Kortrijk, voor de meeste deelnemers een verademing maar niet voor mij. Nog 85 km voor de boeg, ja het zou een eenzame tocht worden en veel hindernissen moesten er niet meer overwonnen worden of eigenlijk niets. Eigenlijk had ik meer zin om naar huis te rijden dan het parcours verder te volgen. Toch maar besloten om naar Kortrijk te fietsen en toen ik daar aankwam was er een bevoorrading aanwezig. Verscheidene drankjes tot mij genomen en mijn bidon nog even vol gedaan en met goede moed de laatste 50 km gereden. Al bij al viel het parcours nog mee. Een heel stuk langs het jaagpad van de Leie gefietst om dan via Olsene de heuvels van Kruishoutem te bereiken. In Ooike en Moregem volgde nog een paar kleine kuitenbijters en daar waren wij terug aan de bevoorrading die was al opgeruimd natuurlijk. Thuis aangekomen na 142 km en iets meer dan 1000 meter hoogte overwonnen. Een leuke tocht maar ik denk dat ik de volgende keer eerst naar kortrijk ga fietsen om zo de volledige tocht te rijden.

Info parcours: Peugeot Classic

 

LEMBEKE SPECULOOSTOERTOCHT 17/09/2016

 

Lembeke of het dorp waar de lekkere speculooskoekjes van Lotus worden vervaardigd. Vandaag waren wij niet gekomen voor de koekjes maar wel voor de mountainbike  toertocht die er jaarlijks doorgaat. Een rustige mooie zomerdag was het vandaag met aangename temperaturen van om en bij de 20 graden. De eerste kilometers reden wij op een klein wegeltje die ons voerde langs de Lotusfabriek. De geur van de smakelijke koekjes deed je meer verlangen om af te stappen en een bezoekje te brengen aan de koekjesfabriek dan verder te fietsen. Het mooie Meetjesland is de moeite waard om te fietsen. Hellingen moet je in deze streek niet gaan zoeken, maar wel mooie dreven, weilanden en hier en daar stukken bos. Ideaal om een vlakke en snelle mountainbike tocht te organiseren. De organisatoren hebben dan ook elk stukje gebruikt die voorhanden was om een mooie tocht uit te stippelen. Bos en weide en kleine smalle paadjes wisselden elkaar regelmatig af. Verveling kent deze tocht niet. De bevoorrading mocht er ook zijn, want met banaan en cake kan men al heel een stuk verder fietsen. De streek leent zich ook uitstekend voor wandelaars getuige de vele stappers die ook de een of andere wandeltocht aan het volgen waren. Na het einde van de tocht was er gelegenheid om de fiets een poetsbeurt te geven. Nadien kreeg iedere deelnemer nog een pakketje van Lotus met allerlei smakelijke lekkernijen. Van een meer dan geslaagde dag gesproken!

Link naar parcour meetjesland

 

 

INGELMUNSTER 24/09/2016 MTB

 

Wie denkt aan Ingelmunster dan gaan zijn gedachten uit naar het befaamde Kasteelbier. Niet precies een biertje om te starten met deze MTB tocht, het is veeleer iets om te genieten na de rit. Je zou het niet meteen verwachten, maar de mogelijkheden voor deze streek zijn toch tamelijk groot. Neen heuvels kom je er niet tegen maar de hoeveelheid aan single tracks en offroad paden zijn hier in grote mate aanwezig. Vanaf de start word je direct een bosje ingestuurd om tussen de bomen te gaan slalommen. Een stukje verder is het weer van dat, draaien en keren tot je het bos verlaat. Eigenlijk is dit de eerste 30 kilometer telkenmale hetzelfde. Soms ben je blij dat je een op een stuk asfalt mag fietsen. Via de mooie Beukendreef kom je uit langs de Leie. En daar wachtte op de deelnemers een reeks single tracks om duimen en vingers van af te likken. Op en af, put in en uit of mountainbiken waar je het maar weinig tegenkomt! Dan was het opnieuw een beetje rustig aan maar wel op offroad paden. Nadien volgde een doortocht van een of ander bos, wel weer terug via single tracks om uiteindelijk de bevoorrading te bereiken. Een beetje verpozing kon zeker niet kwaad. Ik was vandaag gekomen om de 65 kilometer te fietsen, maar vanwege tijdsgebrek was ik genoodzaakt om de tocht in te korten. In te korten is veel gezegd want met 55 kilometer op te teller was het ook al niet slecht. Denk niet dat het daarna voorbij was, nee integendeel eenmaal terug de Leie bereikt was het opnieuw zeer technisch. Het is moeilijk om alles op te schrijven wat voor plezierige dingen die je tijdens deze tocht allemaal meemaakt. Maar het was nog niet gedaan, opeens reden wij het bedrijf Soenens binnen en daar was speciaal voor de mtb een spectaculair parcours aangelegd. Heuvel op en af, zelfs onder een graafmachine door! 32 kilometer gefietst en al heel wat meegemaakt. De organisatoren bleven maar van alles uitvinden voor de deelnemers. Een perenboomgaard was er een van dat! Nostalgie ontbrak ook niet want wat denk je van een mooi vlasveld die deed denken aan de vroegere tijden van de vlasindustie hier aan de boorden van de Leie. 40 kilometer wees de teller aan en de laatste 15 kilometer ging het lichtjes bergop naar Meulebeke om na bijna 3 uur terug aan de startplaats in Ingelmunster te komen. Ik denk nu nog terug aan deze tocht, dat je in zo’n streek waar de industrie nooit ver weg is een prachtige rit kan organiseren. Dus voor al degenen die graag single paden berijden er is maar een adres Ingelmunster.

Parcoursbeschrijving .

 

 

HEESTERT MTB 08/10/2016

Gekozen voor de 55 km, die mij zou brengen naar de Oude Kwaremont en de Patersberg. Ik had voor deze tocht hoge verwachtingen maar deze werden niet helemaal ingevuld. Het begon al slecht want mijn gps-horloge was spijtig genoeg thuis achtergebleven. Vandaag zou ik maar tevreden moeten zijn met mijn fietscomputer. Het parcours achteraf bekijken zat er dan ook niet in. De eerste kilometers waren niet erg indrukwekkend, goed berijdbare aardewegeltjes afgewisseld met van die kleine betonpaadjes waarvan er in deze streek nog veelvuldig aanwezig zijn. Langs het kanaal Bossuit - Kortrijk was wel een mooi ritje uitgestippeld maar dan begon het parcours wel te verwateren. Veel beton en maar weinig offroad te berijden. Na ongeveer 18 kilometer werd dan ook de eerste bevoorrading bereikt. Niets op aan te merken, alles aanwezig om de innerlijke mens te versterken.  Nu ging het richting de Oude Kwaremont die zo’n 9 kilometer verderop lag. Veel stelde het parcours niet meer voor, lange betonwegen afgewisseld met hier en daar smalle betonwegeltjes en soms een aardeweg of gravel. De Oude Kwaremont werd langs 4 verschillende zijden beklommen en de Paterberg op een moeilijk te beklimmen wandelpad om dan op de kasseitjes beneden te suizen. Na de afdaling van een stuk van de Oude Kwaremont ging het richting Berchem en dan was het rustig fietsen langs de schelde op asfalt tot in Avelgem. Dit heef volgens mij toch niets meer met mtb te maken. Op dan maar naar de volgende bevoorrading, die plaats vond op dezelfde plaats. Nog 18 kilometer tot aan de finish. Het parcours was een klein stukje aangenamer geworden maar van te spreken dat dit nu echt een ideaal mtb parcours was is de waarheid geweld aan doen. Eigenlijk snap ik het niet goed. In deze streek kan je toch betere parcoursen uitstippelen. Waarom het nu zo ver gaan zoeken tot aan de Patersberg? Heestert is maar 4 kilometer van Avelgem verwijderd en dan sta je bijna aan de voet van het Kluisbos en daar kan je ongetwijfeld een mooi rondje uitstippelen. Deze mooie streek heeft veel meer moois te bieden dan deze tocht van vandaag. Ik moet eerlijk zijn de bevoorradingen waren goed de bepijling   zeer goed en de gratis consumptie ook. Misschien de volgende keer een boeiender parcours uitstippelen.

 

 

 

AALTER 15/10/2016 MTB

 

Een mooi weertje voor een MTB tocht door het land van Woestijne.

 

De Woestijne was tot 2010 een grotendeels agrarisch gebied, gelegen in Aalter-Brug(Aalter) in de provincie Oost-Vlaanderen. In de toekomst zal het worden ingericht als een bedrijventerrein. De Woestijne wordt in het zuiden begrensd door het kanaal Gent-Brugge, in het noorden door de N499, die de gemeente Ursel verbindt met de N44. Aan de westzijde ligt het dorp Aalter-Brug, aan de oostzijde doet men aan landbouw en is er beperkte bewoning. Woestijne kreeg zijn naam omwille van de ligging in een woest gebied, dat eertijds bezaaid was met heide en bos. Veel deelnemers voor deze tocht, veel last ondervond ik er niet van omdat ik wat later was gestart. Het begon meteen al met een technische passage langs het voetbalveld van Aalter. Een opwarmertje van wat nog komen zou. De eerste kilometers waren een aaneenschakeling van boswegen en onverharde paden. Het domein Menas een pracht van een boscomplex was opengesteld voor de MTB. Dan volgden Blekkerbos en het enig mooie Hooggoed. Op het einde kon iedereen zich uitleven aan single paadjes. Na 16 kilometer terug een mooi bos ingefietst, een mooi lus van zowat 2 kilometer. Dan was het tijd voor iets anders om meer afwisseling te brengen in het parcours. Het Kanaal Gent – Brugge, nee niet op asfalt maar wel op een single pad gedurende 3 kilometer. Van al dat fietsen krijg je honger en dorst en te Aalter Brug was er de bevoorrading. Drank en eten in overvloed. Het eerste deel van de tocht moesten de deelnemers vele bossen doorkruisen, nu ging het parcours een andere bocht nemen, dat wil zeggen minder bos maar wel hoofdzakelijk veldwegen en dit tot aan het Drongengoed. Wij mochten en een klein stukje door fietsen. De kilometers gingen vlot voorbij al was het hier en daar toch redelijk modderig. Eindelijk was er de voorbije nacht nog eens wat regen gevallen, en vooral de bospaden lagen er al niet zo kurkdroog meer bij. Het gedaver van de voorbije weken behoorde tot het verleden en ik vrees dat de toekomst nog meer regen zal brengen. En zo kwamen wij aan bij de startplaats waarbij je je mtb met een gerust hart kan overlaten aan de organisatie. Nadien volgden nog een lekkere gratis hotdog met koffie [deze heb ikzelf betaald]. Dit was terug een pracht van een mtb rit. Tot in de puntjes verzorgd, ja wil je nog meer.

link naar parcours   aalter

 

 

RUISELEDE 01/11/2016

 

Terug een mooie herfstdag, een ideaal weertje om een mtb tocht te fietsen. Plaats vandaag was het rustige dorpje Ruiselede. Veel fietsers om maar niet te spreken van een heel grote opkomst. Dankzij de vele medewerkers toch tamelijk vlug een plaatsje voor de auto kunnen vinden. In Ruiselede waren de eerste 10 kilometers niet veel dat wees op een mtb parcours. Ik denk als je twee of drie onverharde wegen voor de wielen krijgt geschoven, dan zal het al veel zijn. Maar net als vorig jaar kan je na 10 kilometer beginnen aan het echte werk. Boswegen en single tracks volop en veel mooie dreven waarvan je volop van de natuur kan genieten. Na 15 kilometer bevond zich reeds de eerste bevoorrading en met al de deelnemers was het een gefriemel van jewelste. Na de bevoorrading was het rijden naar het mooie Bulskampfeld. En nu in de herfst is het daar heerlijk fietsen en genieten, maar toch vraag ik mij af of dit voor alle deelnemers zo is. Voor velen is het meer een tocht om snel mogelijk terug aan de aankomst te komen met alle gevolgen voor de deelnemers die het niet zo begrepen hebben. Op vele singel paadjes fiets je gewoon in de weg van deze snelheidsduivels. Het plezier is dan ook ver te zoeken. Op naar de tweede bevoorrading voorzien na ongeveer 42 kilometer. De laatste bananen gingen over de toog, en de rest begon ook al serieus te slinken. Het was ongeveer 12 uur en ik hoop dat degenen die laatst zijn vertrokken nog het een en ander tot zich konden nemen. Al bij al was het een mooie tocht met veel afwisseling, al was het toch bijna identiek als deze van een jaar terug. Misschien volgend jaar even een ander parcours uitstippelen wat in deze streek zeker mogelijk moet zijn.

Parcours Ruiselede

 

SUNPARKS KEMPENSE MEREN MTB WEEKEND 11/11/2016 TOT 14/11/2016

 

Vandaag met de wagen naar Mol om een weekend met de MTB te fietsen. Een zonnige vrijdag hopelijk mag het de komende dagen ook zo zijn, maar ik denk dat de zon de eerstkomende tijd wel verstoppertje zal spelen. En dit was ook het geval toen wij na 140 km in Mol aankwamen. Grijze lucht en tamelijk lage temperaturen. Om 15 uur mochten wij ons huisje betreden en het eerste wat wij deden was een goeie tas koffie zetten. Sunparks is gekend voor zijn zwemcomplex met alles daarop en daaraan, daar hebben wij dan ook ten volle gebruik van gemaakt. Een welkomstdrink was er ook voor de vele deelnemers en ondertussen waren de mountainbikers al vertrokken voor de avondrit. Zo ging de dag al vlug voorbij en na wat tv kijken was het tijd om onder de wol te kruipen. De bedden in Sunparks zijn zeker aan te bevelen aangezien wij allen een zeer goede nachtrust gehad hebben.

Zaterdag 12/11/2016

Het was koud deze ochtend en het vroor lichtjes toen ik naar de winkel stapte van Sunparks. De eerste deelnemers begonnen al aan hun tocht terwijl ik nog mijn broodjes moest gaan halen. Terug in de woning mijn collega’s wakker maken. Ons ontbijt bestond uit koffie, broodjes, en ander koeken en een paar gebakken eitjes. Ja ik weet het, misschien is dit nu wel geen ontbijt om een paar uur op een fiets te gaan rijden, maar wat kon het ons deren? Na het eten dan maar naar de inschrijvingstafel. Als je met drie bent moet je toch een beetje overeenkomen wat de tocht betreft en daarom besloten wij alle drie de tocht van 50 km te fietsen. De eerste kilometers fietsten wij langs het Rauwse meer of wel kriskras door de bomen, alvast een leuk begin. De volgende kilometers waren single tracks dwars door de wouden. En op de zanderige bodem ging dit tamelijk vlot, alleen af en toe was er wel een korte helling boven te fietsen en dan naar beneden, kort en krachtig echt een plezier om zo te kunnen MTB. Daarna een beetje verpozing gedurende een 4-tal kilometer door de industriezone van Lommel. De volgende 20 kilometer waren bijna allemaal boswegen, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt, ja de Kempen op zijn allermooist! Dan waren de paden meestal zandwegen en dit tot aan de splitsing. Ondertussen konden wij ook al genieten van de eerste bevoorrading. De warme kippensoep ging vlotjes naar binnen met dit niet al te warme weer. 4 graden meer was het niet vandaag. Aan die splitsing aangekomen zat ik met een klein probleem, want ik zou dolgraag de 70 kilometer fietsen. Voor mijn zoon zou dit ook geen probleem opleveren maar voor zijn vriend die niet gewoon was om met een mtb te rijden was dit helemaal niet zo. Na 40 kilometer was het beste er meer dan af en zo kwamen wij overeen dat ik de 70 zou fietsen en mijn vrienden de 50 verder zouden volgen. Alleen had ik mij ingeschreven voor de 50 km en niet voor de 70, dus de volgende bevoorrading was dus helemaal niet voor mij! Dom natuurlijk want ik moest er toch niet voor betalen. Dan maar de toch alleen verder gereden. Tien kilometer lang zonder overdrijven door de bossen en zandwegen van Lommel, wat een prachtig traject om te mtb. Eenmaal in Lommel begon mijn benen ook al een beetje te verzuren. En dan begon het zwaarste stuk van het parcours. Langs het Kanaal Bocholt – Herentals en niet op een asfalt weggetje, nee door zware modder op en af, zeer technisch, gedurende 10 kilometer. Ik moest echt diepgaan om dit stuk te overleven. Halverwege was er dan nog de voorziene stop voor de 70 kilometer die ik maar voorbij fietste. Om een lang verhaal kort te maken, na veel geduw en vele malen de zandhellingen naar boven gelopen te zijn kwam ik aan de plaats waar ik mijn maats een tijdje terug achterliet. De laatste 10 kilometer was het parcours een stuk makkelijker alleen mijn benen draaiden niet meer. Na 4u30 was ik terug bij het Rouwse Meer. Moe maar voldaan dat ik de 70 kilometer tot een einde heb kunnen brengen. Eerst mijn fiets naar de afspuitplaats brengen, daarna volgden nog een warm bad en