Fietstochten 2022

Hier komen de verslagen van de fietstochten die ik dit jaar zal fietsen.

26/02/2022

 

Ronde Van Zeeuws Vlaanderen

 

Assenede

 

De eerste tocht voor dit jaar was een feit. Na twee jaren van covid ellende was ik blij terug een georganiseerde rit te fietsen.

Het vertrek was in Assenede niet zover van de Nederlandse grens. 3 euro startgeld en daarmee was alles gezegd. Voor dit bedrag mocht je de pijltjes volgen want van een bevoorrading was er geen sprake. Ja in café Oud Gemeentehuis in Sint Margriete. Ben er maar voorbij gereden. Voor zoiets ga ik niet stoppen. De tocht zelf dan maar. Vlakke rechte wegen en de wind krijg je er gratis bij. Een massa deelnemers moet je voor zo’n tocht niet verwachten, je fietst dan ook de gehele rit alleen. De streek kan je als mooi omschrijven. Een grote vlakte met hier en daar wat poelen in de polders. Met een beetje geluk zie je een witte reiger. En ik had het geluk ook zo’n prachtige vogel te bewonderen. Veel valt er over zo’n tocht ook niet te schrijven. Misschien dat ik juist niet in slaap val van verveling. Het is waar die ellenlange stukken waarop je fietst nodigen niet uit om er vol tegenaan te gaan. Maar kom ik heb mij geamuseerd en voor een eerste fietstocht moet dit niet meer zijn. Ik zou zeggen op naar een volgende tocht.

Ename Classic

Oudenaarde

 

05/03/2022

 

 

Vandaag was de start niet ver van mijn woning, zo hoefde ik mij niet ver te verplaatsen. Mijn zoon Boris was ook van de partij en dit was al een tijdje geleden dat wij samen nog een een toertocht reden. Zolang zelfs dat ik niet eens meer weet waar dit nu was. Twee jaren zijn voorbijgevlogen met die corona en er zo goed of geen tocht werd georganiseerd. Hopelijk mag het nu een tijdje langer duren al weet je nooit met zo’n virus. De tocht voor vandaag dus. De start in het centrum van Oudenaarde richting de Schelde. Verder naar de lange Ast waar ik al serieus moeite moest doen om mijn zoon te volgen. Een golvend parcours volgend via landelijke wegen van Huise en Lozer, Kruishoutem en Nokere. Op en af, veel tijd om te verpozen was er niet. En wat het weer betreft dit viel best mee. Een blauwe hemel maar wel met een voelbare koude wind. Wij fietsten ook niet alleen want er waren er nog heel wat die de weg naar Oudenaarde hadden gevonden. De bevoorrading was in Wortegem. Voor uw 18 euro stelde deze niet veel voor. Koeken, sportdrank en een groene banaan. Nu konden wij ons opmaken voor een relatief lastig stuk. Eerst richting Tiegem met een beklimming van de ene of andere helling die boven komt aan de molen van Tiegem. Volgen was er voor mij niet bij, pardoes werd ik er afgereden. Mijn benen deden pijn was mijn argument. Dan de volgende helling in Grijsloke en dit was de Kwadenbulck. Hopla de eerste meter was mijn zoon weer gaan vliegen. Kort na de helling mochten wij de Bergstraat beklimmen en dit is ook zo’ gemenerik. Dan kwamen de rustige wegen, dit wil zeggen redelijk plat langs Wortegem en Ooike. De afdaling door naar het centrum toe en wij konden beginnen aan de finale na 70 km. De Vlaamse Ardennen Dreef in Leupegem. Wij reden er met een paar naar boven. Mijn benen ontploften bijna, maar plots kwam ik erdoor. Zag mijn zoon wat verder strompelen en met een demarrage gooide ik hem los. Ik gooide hem op de grote plaat en liep verder van hem weg. Ik liet mij in Maarke gewillig inlopen, zo konden wij samen fietsen naar de finale helling de Varent. Dit zijn van die hellingen die ik liever niet beklim. In de eerste meters was ik mijn zoon zijn wiel al terug verloren. Maar veel verder liep hij nu ook niet weg. Integendeel op het zwaarste stuk haalde ik hem bij en niet alleen hij maar ook vele andere deelnemers stak ik voor bij. Ik vloog naar de brouwerij (was niet voor het bier). Het was tijd voor de tweede bevoorrading. Mijn zoon keek een beetje sip dat hij moest laten rijden op deze helling. In d brouwerij Roman werden we vergast op een alcoholvrij biertje. Wel het smaakte!! Nog 12 km tot aan de finish en dit via een helling of drie en een kasseiweg. Aan de aankomst kregen wij nog elk een Ename biertje als aandenken. Een mooie tocht die ik met mijn zoon mocht rijden, het is een plezier om daarnaar terug te kijken. Hopelijk mogen er nog volgen.

Smokkelaarstocht

 

12/02/2022

 

Rekkem

 

Vandaag gaan wij even een tocht rijden in Frankrijk. De start was weliswaar in België maar meer dan 100 km moest er gereden worden in het buurland. Er werd tevens ook een mtb tocht georganiseerd en denk dat er meer deelnemers waren dan de wegrit. Althans als ik vertrok was er zo goed als niemand te zien. Wat een contrast met de week daarvoor in de Ename Classic. En dat niet alleen maar er was ook een strakke wind die het fietsen niet gemakkelijk maakte. Pijlen moest je niet volgen, want die stonden op de weg geschilderd en dit zorgde hier en daar voor wat frustratie door de pijlen die ofwel slecht geplaatst waren of die zelfs helemaal niet aanwezig waren. Het parcours had ook niet veel uitdagingen, integendeel in het begin reden wij nu en dan door die grenssteden waar je goed uit je doppen moest kijken voor het verkeer en ook voor de pijlen op de grond. En aan een goeie 35 km dan de eerste bevoorrading. Niets op aan te merken, koeken en chocolade en sportdrank die ik niet lustte. Toch al wat meer volk op de bevoorrading. Ik denk dat er een deelnemer heeft ingehaald gedurende deze vlakke smokkelaarstocht. Na de bevoorrading nog een ritje van 30 km om terug uit te komen opdelfde bevoorrading. De koeken waren al veel verminderd en van een stuk fruit was al helemaal geen sprake. Gelukkig kreeg ik vanaf nu de wind in de rug en hier en daar wat zijwind. Zo kon mijn gemiddelde wat omhooggaan want veel soeps was het niet geweest. Ik vond het niet zo mooie tocht in dit stuk van Frankrijk. Maar tegen de grens werd de tocht al een stuk beter, dit omwille van het heuvelachtig parcours. Wat een verschil met al die saaie km tegen de wind. In Rekkem is het beter fietsen. Korte klimmetjes en daar voel ik mij veel beter bij. De laatste bevoorrading was er niet veel meer te rapen. Ik was sneller weg dan toegekomen en na hier en daar nog een helling en een gevaarlijk rondpunt eindelijk terug in België. Als afsluiter nog een gratis hotdog. Ik deed nog vergeefs moeite om nog een tasje koffie te krijgen maar spijtig genoeg was er geen meer voorzien. Kortom ik heb al betere fietstochten gereden. Het was een goeie training voor mij en dit omdat ik zowat de gehele tocht alleen heb gereden. Maar dat ik ooit zal terugkomen voor deze fietstocht val te betwijfelen.

Dwars Door Vlaanderen

 

Waregem

 

19/03/2022

 

Start aan de hippodroom van Waregem.

Zonnig maar een koude dag met een kille krachtige oostenwind.

Veel deelnemers voor deze tocht.

Het parcours ging richting de Vlaamse Ardennen om de vele hellingen te gaan bedwingen.

De eerste km waren de gemakkelijkste, vooral met de wind in de rug waren ideaal om de benen soepel te laten draaien. Na 26 km was het gedaan met de pret en met in de wielen te zitten, want de achterkant van de Kluisberg wachtte. Direct steil omhoog iedereen zijn eigen tempo zoekend met in het achterhoofd dat er nog vele hellingen volgden. Na de Kluisberg reden wij naar de Kwaremont niet de ouwe maar wel de nieuwe. Met de krachtige zijwind was dit al niet zo’n gemakkelijk klus om naar boven te fietsen. Daarna was het naar beneden langs de flanken van de Paterberg om de eerste bevoorrading te bereiken in Berchem. Daar was van alles om van te smullen, meer dan genoeg, niets te kort. Vooral de etix producten hadden veel bijval. Vanaf de bevoorrading begon dan de loodzware tocht. Degenen die de tachtig km reden mochten verder rijden richting Waregem. Maar dan die wind naar Melden toe blies volop in het nadeel. En dan de zijwind naar de Korte Keer. Tegen dat je daar was had je al veel krachten aangewend. De beklimming viel nog mee vooral beschut dan door de wind. Na die Korte keer rechtdoor naar de Taaienberg. En hij was taai vandaag, gelukkig kon je nog in het gootje rijden maar dan nog. Een paar km verder volgde nog een andere kanjer Berg Ten Houtte. Ongemeen steil maar vooral die kasseien in die bochten. Mijn benen deden ontzettend pijn, zoveel dat ik dacht wat doe ik hier nog. Ik ga naar huis ik zie het niet meer zitten. Teveel is teveel, maar na de kasseien was het terug asfalt en dat ligt mij beter. Wat druivensuiker genomen want ik wist dat ik bijlange nog niet toe was. Ik had maar vijf hellingen naar boven gefietst en ik moest er nog 8 beklimmen. En het waren ook al geen gemakkelijke. Eerst met de wind in de rug naar de Kanarieberg. Een lange en steile helling maar wel zonder kasseien en dit ligt mij wel beter. Maar hoe zou ik deze nu verteren? Wel het viel beter mee dan verwacht. Mijn eigen tempo gekozen en dit ging voor mijn normen tocht goed vooruit. Met een strak tempo naar Ronse om de Oude Kruisberg te beklimmen. De stenen liggen her en der over de weg gegooid, kan mij voorstellen dat dit een oude weg is. In ieder geval als je daarvoor kapot was dan zou het hier niet veel beter worden. Maar ik had nog over en ik kreeg weer meer kracht. Wat een verschil met Berg Ten Houtte. En nu hop naar de hotond. Met de grote plaat naar boven met als resultaat dat ik een record van jaar zes geleden kon breken. Na de afdaling van de Hotond en de klijpe  wachte de volgende gemenerik De Knokteberg. Het viel ook nog best mee, een goede versnelling kiezen en niet teveel forceren naar de top. Ik dacht als ik boven kom is het ergste voorbij. Met een volle vaart naar de tweede bevoorrading en die was terug in Berchem. Ik was precies op tijd want veel restte er niet meer over. Maar nog altijd genoeg. En nu naar Waregem alover Kaster naar de Tiegemberg waar ik terug een moeilijk moment had. Met een kleine versnelling naar boven gereden, de grote plaat zou voor vandaag niet zijn. Daarna volgde in Gijzelbrechtegem de Kwadenbulck. Normaal is dit niet zo lastig maar na een paar uur en honderd km ver viel dit toch ook niet mee. Ja het beste was er af. De wind bleef maar krachtig waaien. En ik als een eenzame fietser is dit duwen tegen de weerelementen. In mijn geval is dit niet altijd eenvoudig. Ofwel rijden ze te snel, of helemaal te traag. Met het resultaat dat ik bijna een ganse dag tegen de wind en hellingen op moet boksen. Ach ja het zij dan zo. Nog een helling te gaan vandaag de Nokere Berg. Een beetje op het voetpad gereden en in het gootje zo gaat het natuurlijk ook. Nu nog de kasseien van de Herlegem en Waregem kwam in zicht. Moe maar voldaan kwam ik aan de aankomst. 118 km was de rit maar zeer lastig maar ik was tevreden over mezelf.

Stijn Streuvelsrally

26/0/03/2022

Ingooigem

 

Vandaag gaan wij een kleine fietstocht rijden hier niet ver in de buurt. En rit van 80 km en aangezien ik naar Ingooigem ga rijden met de fiets naar de start zouden het er vandaag al snel 120 km worden. Een zonnige zachte dag met temperaturen die al vlot zouden oplopen naar 18 graden. Met de wind in de rug naar de start dan wist ik al dat ik naar huis zou fietsen met tegenwind. Dit is al een stuk minder leuk. Want winderig was het vandaag en het parcours mocht er ook zijn. Redelijk heuvelachtig met een paar goede kuitenbijters. Niet zoveel deelnemers voor de 80 km. De eerste km was richting Tiegem met de een of andere klim van de Tiegemberg. Daarna naar Kluisbergen en Zulzeke met de beklimming van de zeelstraat met aansluitend de kuitberg. Een gemene steile helling waar de kleine plaat moest worden gebruikt. De spichtenberg die in ongeveer in drie trappen naar boven wordt beklommen. Iets buiten Ronse kwamen we aan in het Pays de Collines. En dat betekent terug veel klimwerk. Na een lange afdaling kwamen we aan in Saint Sauveur voor de enige bevoorrading vandaag. Toch redelijk wat fietsers daar bijeengekomen. Spijtig was er een deelnemer bij die waarschijnlijk een grote honger had, want voor mijn neus grabbelde hij de twee laatste bananen mee. Een voor onderweg en een voor direct op te eten. Ik kon het stellen nadien met nog een half stukje banaan. Dan nam hij een fles cola waarvan hij de schroef afdraaide en hop het vocht verdween ook in zijn keelgat. Nog een paar andere lekkernijen in zijn zak gestoken, niets kon hem schelen als hij maar zijn zakken kon vullen. Na mijn grote verontwaardiging de tocht  maar zelf verder gereden en nu met de volle wind door het golvende landschap. Maar in Pottes was het draaien met de wind vol op kop en alleen daartegen in beuken was geen lachertje. Dit zouden nog lastige km worden. Veel bergen werden er niet meer beklommen, maar die wind naar Ingooigem amai. Vanaf Ingooigem naar Anzegem en Wortegem tegen de wind en hier en daar nog wat beklimmingen naar huis. 120 km op de teller en bijna 1000 hoogtemeters. Een mooi parcours en goed uitgepijld en de bevoorrading mocht er ook zijn ondanks dat er een was die dacht hij vandaag alleen op pad was.

Klassieker van het Goede Doel

09/04/20222

Zulte

 

Terug een fietstocht die als tamelijk lastig wordt beschreven. Ik was niet van plan met de auto te rijden naar Zulte maar wel met de fiets. Alleen de weg naar Kruishoutem en verder naar Zulte sprak mij niet aan. Dan kreeg ik het idee om het parcours te volgen vanaf de Bergstraat in Petegem. Dit was voor mij dan ook de eerste helling van deze dag. Een korte maar redelijk steile helling? Genoeg om de hartslag te hoogte in te jagen. Daarna volgde de Pareelstraat, normaal kan ik deze boven rijden met de grote plaat, maar ik had er nu geen zin in, zodus maar naar boven met een kleinere versnelling want er zouden nog heel wat hellingen volgen. Na deze helling was het de beurt om Nokere Berg te beklimmen en dit ging dan wel weer met de grote plaat van voren. En zo kwam ik na 25 km aan de aankomst, maar voor mij was het de startplaats. Niet te veel mensen meer te zien om 10 uur, zodoende was het voor mij terug een eenzame fietstocht. Niet dat het mij veel kan schelen. Natuurlijk er zijn er die mij voorbijrijden en waar ik liever bedankt om mee te fietsen of ik ga in het rood met alle gevolgen vandien. Er zijn er ook die ik inhaal en voorbijfietst, maar deze zijn wel in de minderheid. Na 16 km was er een helling waar je ook gemakkelijk naar boven kon fietsen en die helling luisterde naar de naam Bomstraat. In Sint Denijs nog zo’n hellinkje de Brucqstraat, niet veel zaaks eigenlijk. En dan was het de bevoorrading. Ach ja ik was het vergeten het was voortdurend een gevecht tegen de wind. Eigenlijk was het moeilijker tegen de wind te fietsen dan al die korte hellingen. Dan de bevoorrading deze was niet zo denderend. Een stuk suikerwafel, een stuk peperkoek en een stuk banaan. En niet te vergeten sportdrank. Moest ik zo urenlang fietsen met een dergelijk dieet ik zo niet ver geraken. Gelukkig heb ik altijd mijn bevoorrading mee, repen en druivensuiker en zoverder. Maar kom ik kon toch mijn lege drinkbus vullen en dit is ook al iets.

Na daze korte stop kreeg ik de wind in de rug en kon ik beginnen met mijn gemiddelde tempo op te drijven. En dit ging zo verder tot het volgende hellinkje de Dreve du Callois. 2 procent gemiddeld omhoog maar wel een lange. Wel mooi met al die prachtige bomen langs beide zijden van de straat. Boven op de helling links naar beneden en met de nodige zijwind naar de absolute zwaarste helling van de dag. De Bourliquet is een lange maar steile helling. Vooral na een paar uren te hebben gefietst met de grote versnelling opeens overschakelen naar een kleine versnelling. En uw benen verzuren langs alle kanten. Ik ben toch altijd blij dat ik boven ben. Het weer was ook aan het verslechteren maar ik had geluk dat ik te laat was om een lading regendruppels op mij te krijgen. De straten waren wel nat en mijn fiets was er dan ook naar. Vuil en smerig. En nu via Ronse naar de Karnemelkbeekstraat bekend van de E3 prijs te Harelbeke. Ja na meer dan 100 km kreeg ik het daar toch moeilijk, veel zat er niet meer in de tank. Records heb ik niet gebroken. De laatste bevoorrading was in zicht. Raar maar ze waren al aan het opruimen. En het was pas ietsna 13 uur!! Ook deze was niet zoals ze vroeger was. In voorgaande jaren kon je er smullen van versgebakken taarten. En deze waren zo goed, toch iets anders dan altijd die suikerwafels en dergelijke. Maar ja de tijden veranderen en de taarten zijn meegevlogen in het verleden. Is wel spijtig is mijn conclusie. Veel tijd heb ik daar niet doorgebracht, op naar huis en dit alover de hotond berg. Het ging opeens weer veel beter met de grote plaat naar boven. Als ik naderhand naar mijn strava gegens keek had ik terug een record gebroken. In Zulzeke verliet ik het parcours en kon ik naar huis peddelen. Vandaag een tochtje van 123 km en 900 hoogtemeters, meer dan voldoende zou ik zeggen. In ieder geval het is leuk na meer dan 2 jaren om aan zulke fietstochten deel te nemen.

DDW Classic 2022

Desselgem 16/04/2022 

 

Naar Desselgem gereden met de wagen, om dan op zoek te gaan naar een parkeerplaats. Na een paar straten in en uit te hebben gereden eindelijk een plaats gevonden voor de auto. Dan naar de inschrijving en ik kreeg een polsbandje die ik bij terugkomst moest inleveren voor een gratis drankje. Moest wel 10 euro betalen voor inschrijving en ik kreeg geen vermindering omdat ik was aangesloten bij een wielerbond om de eenvoudige reden dat dit een tocht is zonder inmenging van een of ander wielerfederatie. Een blad van het te rijden parcours was ook niet voorzien. Zelfs geen groot bord waar je op kon kijken voor de te rijden tocht. Kortom je kon ernaar fluiten. Gelukkig kon je thuis wel de gpx bestanden downloaden en kijken waar de tocht je heen leidde. Het was fris deze morgen en met blote benen en korte mouwtjes was het hard duwen op de pedalen om het toch nog warm te krijgen. En de koude oostenwind kreeg je er gratis bij. Maar het zou vandaag wel warmer worden en dan was je blij dat je niet te veel kledij had aangetrokken. De eerste km waren nagenoeg vlak en ik had het geluk dat ik met een klein groepje kon meefietsen zodoende kon ik mij beschutten tegen de wind en moest ik geen trap teveel geven. Dit ging verder tot de eerste helling in Wortegem en dat was de Kleistraat waar ik er pardoes werd af gereden. Al een goed begin. Maar een stuk verder bleef er van dit groepje niet veel meer over. En voor de afstand van 95 km helemaal niemand meer. Zo mocht ik terug alleen verder fietsen tegen de wind in. Raar maar ik kwam er precies door en kreeg ik een betere cadans om te fietsen. Na 35 km kwam Mater in zicht en dan ook de reeks van vele hellingen.

Hoge Dumpel en de steile Abeelstraat waren de eersten, eigenlijk klein bier met datgene nog moest volgen. Ik had al gemerkt dat de bepijling niet denderend was. Veel te klein de pijltjes en je zag ze hier en daar niet goed staan, met als gevolg verkeerd rijden. De eerste keer al in Horebeke was ik al te ver gereden. Begin dan maar te zoeken naar de juiste weg en die vond ik wat verder terug. Het zou vandaag niet bij die eerste vergissing blijven. De foreest was de volgende helling en dit is er eentje om met de kleine molen naar boven te fietsen. Dan volgde een snelle afdaling naar Schorisse voor de eerste bevoorrading na 50 km. Wij gaan nu niet muggenziften maar deze was van een goede kwaliteit. Maar het is toch goed altijd uw eigen bevoorrading mee te nemen, want met een paar koeken en een banaan ga je niet ver geraken. Dat je altijd uw drinkbus kan vullen is wel goed, want veel drinken is wel aan te bevelen bij zo’n tocht. Ik fietste vandaag de 135 km en voor mij was dat dan ook een extra lus van 35 km. En er moesten tenminste 6 hellingen worden beklommen. Vijverbeek, Geron en de zwaarste van allemaal les Plachettes en nog vele andere. Meer dan genoeg om af te zien, om na35 km terug te komen bij dezelfde bevoorrading. Van Schorisse rijden naar Nukerke is ook geen lachertje en aan de kerk van Nukerke was ik terug verloren gereden. Om zot van te worden. Stomme pijltjes maar ik zie ze werkelijk niet staan. Een beetje verder weeral hetzelfde liedje, maar kom met te zoeken vond ik terug de juiste weg. De km begonnen nu ook wat door te wegen en ik kreeg de wind op kop richting Tiegem voor de derde bevoorrading. Ik ben deze maar voorbijgereden voor mij hoefde het niet meer. Nu maar verder fietsen naar Desselgem met zijwind en hier en daar wind in de rug. Maar het ging redelijk vooruit en na bijna 6 uur fietsen kwam ik terug aan in Desselgem. Maar eerst moest ik nog mijn gratis drankje ophalen. Ik zag al een goede cola voor mijn neus staan. Maar groot was mijn verwondering dat mijn drankje bestond uit een klein bekertje streekbier, de naam ben ik vergeten. Dit of niets anders was de leuze. Voor mij was het niets om dat ik geen alcohol drink. En om een cola te betalen van 2 euro 50 had ik geen zin. Een gratis drankje zeggen ze dan. Kom zeg, eigenlijk ben je verplicht om alcohol te drinken. Dit was meteen dan ook het einde van een toch mooie fietstocht. Heb dan maar de rest van mijn koerspul leeggedronken en naar huis met de auto .

Aqia Vida Classic

Marke

23/04/2021

 

 

Een fietstocht die startte in Marke en zoals gewoonlijk richting de Vlaamse Ardennen ging.

Er stond vandaag een heftige Oostenwind en dit betekende dat de eerste 50 km een gevecht was tegen de wind. Als je bij zo’n een fietstocht laat start dan zal je voor een eenzame tocht staan. De meeste starten al voor 9 uur, sommigen al vanaf 7 uur, dan lig ik nog in mijn bed. Na 30 km kwam Tiegem in zicht met de bekende Hellestraat. Geen dooddoener maar wel ene waar je de kleine plaat moest gebruiken. Ja ik werd voorbijgefietst door een fietser die er niet zo over dacht want hij gebruikte de grote plaat. Geen probleem voor mij. In Gijzelbrechtegem was het de beurt om de Holstraat te beklimmen en dit is al iets moeilijker helling. Maar die wind was nog het moeilijkste van allemaal om tegen te vechten. Ename kwam in zicht en geloof het of niet maar ik passeerde 100 meter van mijn deur. Eigenlijk onnozel, mijn auto stond ondertussen in Marke. In Volkegem moest ik de Wolvenberg beklimmen, een niet zo lange maar wel steile helling. Wat verder was dan ook de eerste bevoorrading. Voor 3 euro kan je niet veel verwachten maar ik moet eerlijk zijn, dat het meer dan de moeite was. Je kon er zelf koude pannenkoeken eten en banaan. Ja wat moet je nog meer?

Dan volgende er een tochtje van 25 km met niet minder dan 6 hellingen. Eerst een voorloper van de Bossenaarstraat en dan de Bossenaar zelf naar boven, naar beneden en vervolgens die ellendige Taaienberg. Blijft moeilijk maar in het gootje valt het nogal mee. In Schorisse was het de Stokstraat en de Steenbeekberg, dit is ook geen normale om naar boven te fietsen. Ja het was nog niet gedaan. Den Daele is een helling van 1 km 500, naar Vlaamse normen is dit ook al de moeite. En de Kapelberg was de laatste in de reeks. Eenmaal boven kwam je aan dezelfde bevoorrading, maar ik had er geen zin in ik verkoos liever om verder te fietsen naar Marke, dat nog 45km verder lag. Vlak was het niet want  na de afdaling van de Ladeuze ging het al over de kasseien van de Steenbeekdries. Amai mijn benen, die kasseien is niets voor mij. Van dan af kreeg ik de wind volledig in de rug met nu en dan een lichte helling In de omgeving van Bellegem. Toch ook een mooie streek. Na iets meer dan 120 km  kwam ik aan bij mijn auto. Wat valt er van deze tocht te zeggen? Veelal worden er gefietst langs zeer rustige wegen en dit is zeer aangenaam. Als je de rit volgt van 120 km moet je wel heuvels beklimmen en met in totaal 1200 meter hoogteverschil. Zo lastig kan je de rit wel noemen. En een zeer goeden bepijling waar je zeker niet verloren kan rijden. Kortom het was de moeite om naar Marke af te zakken.

 

Kwaremont Classic

30/04/2022

Kuurne

 

Vandaag vroeg uit de veren voor deze classic.

Warm was het zeker niet, altijd maar die koude Noorderwind.

Ik hoopte vandaag richting Kluisbergen mee te fietsen met een groepje om zowat beschut te zijn tegen de wind.

De eerste groep die mij voorbijfietste was te snel maar de volgende was al beter. Toch reden die mannen tegen de dertig km per uur. Zo goed als ik kon nestelde ik mij in hun wielen, maar vooral als het zijwind was had ik het hard te verduren. Een km of tien voor Kluisbergen hield ik het voor bekeken en liet ik ze maar verder koersen. In ieder geval toen ik aan De oude Kwaremont kwam had ik toch een aardig gemiddelde van 25 km want zeker niet slecht was. Nu nog de beklimming van deze helling en boven lag de eerste bevoorrading. En nu verder naar de Kuitberg en de Nukerkse Vijvers om tenslotte de Berg Ten Houtte te bereiken. Het ging redelijk vlot naar boven en daarna volgde een flinke afdaling naar Schorisse voor de tweede bevoorrading. Ongelooflijk maar waar er werden verse rijsttaartjes geserveerd. Heb er toch een paar soldaat gemaakt. De volgende 35 km waren heel lastig. Ondermeer werd de Steenberg, Molenberg en Berendries beklommen. Daartussen lagen er nog vele ander hellingen zonder naam. Na 90 km terug in Schorisse voor de derde bevoorrading. Weeral genieten van de rijsttaartjes. Nog 45 km te rijden; dit alover de moeilijk Eikenberg. Mijn benen kregen het daar zwaar te verduren. Dan verder via Oudenaarde, en Petegem naar Tiegem. Dit betekende op en af. Maar dan werden de wegen vlakker en kon ik mij terug aansluiten bij een groep die er een stevig tempo op na hield. Was wel gemakkelijk fietsen tegen de zijwind fietsen en zo kwam ik aan te Kuurne na 135 km. Alvast een mooie tocht vandaag, wel redelijk zwaar met al die kasseihellingen. De bevoorrading vandaag was super. Voor de prijs van 5 euro met al die rijsttaartjes was dit een grote meevaller.

VMA Cycling Tour

07/05/2022

Sint-Martens-Latem

 

 

Vandaag geopteerd voor een rustig ritje met niet al te veel klimwerk.

En het parcours in Latem was daarvoor de goede locatie.

Bij de inschrijving was er zo goed al geen kat te zien, al meteen een goed begin.

Gekozen voor de rit van 130 km. En ik kon beginnen aan de sol rit. Richting Huise en Mullem. Daarna naar Zingem om de Zwalmvallei in te duiken. Waar de rit mij heen bracht, daarvan had ik geen flauw idee. Ik wist dat ik naar Aalst moest voor een bevoorrading, maar de rest wist ik veel. De eerste noemenswaardige helling was de Berendries. Gevolgd door de Elverenberg en nog een paar lichte hellingen. Ondertussen was er mij nog niemand voorbij gereden. Eenzaamheid troef vandaag. In Sint-Goriks – Oudenhove kwam ik een bordje tegen met de mededeling op 200 meter bevoorrading, dit na 45 km. Natuurlijk je kon het raden de stopplaats was gelegen aan een café. Kom zeg, dit wil zeggen dat je uw eigen colaatje mag betalen en er een suikerwafel bij krijgt. Mij niet gezien doorrijden naar Aalst. Maar ik had twee bidons mee, een volle en een lege. En die lege zou ik vullen bij de bevoorrading, dus dit kon ik al vergeten. Op naar Aalst en daar was er een deelnemer aanwezig. Hij reed ook de 130km. Hij was wel gestopt aan de eerste bevoorrading en het was zo dat je eigen drankje moest betalen. Je kreeg wel een etix gelletje. Ik vind als je 5 euro betaalt voor te fietsen moet je  niet meer gaan betalen voor uw drankje. Kom zeg je kon niet eens je bidon vullen met sportdrank. In Aalst kon dit wel en heb dit ook meteen gedaan. Want 75 km met een bidon is eigenlijk veel te weinig. In Aalst waren er ook etix producten aanwezig. Dan maar terug naar de start gereden. Onderweg was er ook nog een bevoorrading in een café. Ook maar voorbijgereden. En de rit zelf zelf was een solo tocht van 130 km! Niemand nog verder gezien gedurende deze tocht. Aangekomen te Sint-Martens-Latem en ik kon nog een zakje oliebollen gratis gaan eten. Maar na 130 km gefietst te hebben een paar oliebollen te eten dat is vragen achter problemen. Niets voor mij.

Kortom de tocht vandaag was wel mooi heuvelachtig en een goede bepijling. Maar de bevoorrading was teleurstellend.

 

Omlopen der Schelde en Zwalmstreek

14/05/2022

Merelbeke

 

Voor de volgende tocht gaan wij naar Merelbeke
In tegenstelling met de week ervoor al wat meer deelnemers, althans in het begin van de fietsrit.

Het zou in ieder geval terug een moeilijk ritje worden.

Eerst door het land van Rode, dit is een heuvelachtige streek rond Merelbeke en Balegem. Geen steile hellingen maar vlak is het allerminst. Dit gaar dan over in een wat lastiger gedeelte van de Zwalmstreek. Nu en dan reden er mij grote groepen voorbij en bij een groep dacht ik mij aan te sluiten. Maar deze reden zo snel en ondoordacht dat ik er al snel de brui aan gaf. Fietspaden kennen zij niet en bochten nemen precies zoals in een koers. Na een tijdje was het dan ook prijs, daar stonden terug de flikkerlichten van de ziekenwagens en de mug. In een afdaling was er een tegen een auto geknald met alle ellende van dien. Wij mochten te voet verder langs de onfortuinlijke fietser, die ze aan het animeren waren. Heb er maar niet naar gekeken. Voor mij een reden temeer om alleen verder te fietsen. Veel gemakkelijker en veilig. Ja het is waar dat het lastiger is dan in iemand zijn wiel te zitten. Maar ach als je voortdurend met je kop in de grond moet rijden wat heb je er nog aan? In ieder geval na een lastig begin kwam de eerste bevoorrading in zicht te Mater. Heb maar direct mijn koerspul gevuld met sportdrank want ik zou het zeker kunnen gebruiken. Met wat peperkoek en andere koekjes en banaan kon ik er weer tegenaan. De volgende 45 km waren erg lastig. Geen bekende hellingen maar heuvelachtig genoeg om de benen op de proef te stellen. Flobecq en Ellezelles die plaatsen zeggen al meer dan genoeg. En dan door het mooie Muziekbos langs een kant die weinig wordt beklommen. Waren er in het beging velen die mij voorbij reden, dan was het nu een stuk minder. Zo goed als geen kat meer te zien. Rustig dat wel! Nog een helling en dit was de Kapellebeg te Maarke. Na 90 km begon het al wat door te wegen. En dan kwam ik terug aan dezelfde bevoorrading aan. Weinig deelnemers te zien. Nog even mijn koerspul gevuld en kon de rest van de tocht aanvangen. Gemakkelijk was dit ook niet met een steile helling in Mater en zo verder door de Zwalmstreek en dit ging zo verder tot Semmerzake en dan waren het bijna vlakke wegen tot in Merelbeke. Het was een warme dag vandaag en dit met veel zon. 125 km en met bijna 1200 hoogtemeters was het meer dan de moeite waard . Op naar de volgende tocht.

 

LM Classic – Altebra Muur Classic

Ophasselt

21/05/2022

 

Vandaag niet zoals de laatste  maanden met de koersfiets op pad maar wel een tochtje rijden met de MTB.

Om terug een lange fietstocht te rijden had ik niet zoveel zin meer. Het was ondertussen al een poosje geleden de laatste MTB. Ik denk dat het ongeveer September 2021 was. Corona stok er een stokje voor en de weersomstandigheden  waren ook al niet te best geworden. Redenen genoeg om er terug een lap op te geven. Ik kon kiezen tussen de 60 of 80 km, nam het zekere voor het onzekere en koos dan maar voor de 60 km. Achteraf gezien had ik maar de langste afstand gereden want zo moe was ik ook al niet. Het parcours was nochtans niet gemakkelijk. Starten in Ophasselt naar Geraardsbergen via talrijke onverharde wegen. Het had de dag ervoor wel geregend maar alles lag er zeer goed bij. Na 9 km was ik al aan de muur. Niet via de markt wel de Kloosterstraat naar boven, om dan uiteindelijk de muur zelf te bereiken. Zeer zwaar was het niet om deze helling te beklimmen. De kapelmuur neem je er dan maar met genoegen bij. Maar dan was het naar beneden via onverharde paden om vervolgens terug naar de steenweg te klimmen. Eenmaal boven terug naar beneden om verder via een smal pad naar de steenweg te klimmen. Halverwege dit zeer smalle pad en bezaaid met grote keien stonden er een paar fietsers gewoon stil en zodoende mocht ik dan ook halthouden vanwege het feit dat ik onmogelijk kon passeren. Niets aan te doen. Boven aangekomen tijd voor de eerste bevoorrading na amper 13 km. De volgende lag 30 km verder!

In ieder geval het waren 13 km die konden tellen. Driemaal de muur naar boven voor dezelfde prijs?

En ja waar gingen we dan naar toe? Moeilijk te schrijven, maar wel mooie onverharde en licht golvende wegen. De Noremansmansberg is ook zo’n kwade helling, verhard maar redelijk stijl.

Eigenlijk is dit een klim in verschillende etages  langs de flanken van de Bosberg. Het moeilijkste was wel de afdaling van de Bosberg. Een heel technische afdaling, je moest er wel je hoofd bijhouden en het vergde toch wat stuurmanskunst. Ik fiets liever bergop dan naar beneden.  En dan was het fietsen naar Pollare een dorpje die zich situeert op een heuvel. Voor MTB valt er wel wat te beleven. Alle paadjes gaan stijl omhoog, ik vond het persoonlijk moeilijker om daar naar boven te fietsen dan de muur. Ach ja het was vandaag ook een mooie zomers dag en dit was ook meegenomen. De tweede bevoorrading naderde en die lag aan de mooie Dender. De bevoorrading was goed alles erop en eraan. De sportdrank was ook van een goede kwaliteit. En nu nog 17 km naar de finish ook vele mooie onverharde wegen. Na 60 km was ik terug in Ophasselt en mocht ik mijn gratis drankje ophalen. Een gratis streekbiertje maar voor degenen die geen bier drinken zoals ik was er wel een alternatief, een ijskoude cola. In Desselgem kon ik fluiten naar mijn gratis consumptie. Bier drinken ofwel kon je uw colaatje betalen. Dit slaat natuurlijk nergens op! Zo ik was tevreden over deze namiddag met de MTB. Goed georganiseerd met een grootse onderscheiding.!

Sint – Lievens – Houtem

Livinus bike

28/05/2022

 

 

Terug een mtb tocht en ditmaal in Sint – Lievens -Houtem.

Een zonnig dag en het parcours lag er droog bij. De tocht was niet zo zwaar, wel de afstand van 86 km begon wel op het laatste door te wegen.

Ook niet al te veel volk al reed je nooit alleen rond.

Veel gravelwegen waar je een hoge snelheid kon bereiken.

Er waren ook hellingen in het parcours opgenomen maar deze waren ook niet al te lastig.

Hier en daar moest de kleine plaat gebruikt worden.

De bevoorradingen waren goed, al vond ik de eerste na 37 km al wat redelijk laat. De volgende was 25 km verder. Het waren goede bevoorradingposten en met veel fruitsoorten.

Ja van zo’n een fietstocht valt niet veel  over te schrijven. Wel een mooie streek om te fietsen en het is waar je kan maar de paden gebruiken die je voorhanden hebt. En daar zijn  zij dan ook redelijk goed in geslaagd.

MTB Dikkebus

04/06/2022

 

Een mooie tocht in het Heuvelland.

De start aan de Dikkebus vijver.

Het was de eerste keer dat ik in het Heuvelland rondfietste met de mtb. Ik keek er naar uit en het was de moeite om naar Dikkebus te rijden met de auto.

Een mooie locatie aan de vijver met genoeg parking.

De inschrijving was maar 50 meter verder.

Voor 5 euro kon je twee bevoorradingen verwachten. Ik koos voor de langste tocht van 78 km met de nodige hoogtemeters.

Een beschrijving van deze is dan ook moeilijk terug te geven.

Misschien kort een overzicht. Een aanloop naar de Kemmelberg. Driemaal te beklimmen langs verschillende paden. Ja onverhard de Kemmelberg beklimmen is nog moeilijker dan op kasseien.

En dan was het verder heuvel op en af, kortom ieder helling in deze streek werd beklommen maar dan wel via onverharde wegen, die wel zeer goed berijdbaar waren. Alhoewel de paden liggen vol stenen en keien en boomwortels. Moeilijk om naar boven te rijden. Echte mtb kan je zeggen. De afdalingen waren ook niet van de poes. Even moeilijk, stuurmanskunst was zeker vereist. En zo ging dat verder tot de eerste bevoorrading in Westouter. Mooie marktplein en een nog betere bevoorrading. Zo ik had nu 28 km gereden en het was al heel zwaar geweest. En nu gingen wij verder richting Frankrijk. Een ganse lus over de grens met als eindpunt De Catsberg een helling van 164 meter hoogte. Te beklimmen ook 3 maal. Ook dan was het nog niet gedaan met het fietsen over onverharde wegen. Rode Berg en de Zwarte ook nog een keer naar boven. Wel allemaal behoorlijk steil. Uiteindelijk na al die hoogtemeters teug aan dezelfde bevoorrading. Ja het was nodig om bij te tanken. Nog 20 km die nu iets minder zwaar waren maar toch nog met meer dan voldoende omhooggingen. De Sulferberg was er ook zo eentje. Na 80 km en iets meer dan 4u30 terug aan de start gekomen. En dat het zwaar was vandaag maar wel een zeer mooi tocht. Bijna 1200 hoogtemeters, vele daarvan allemaal via onverharde paadjes. De zon scheen vandaag en het was redelijk warm. Ja ik kijk tevreden terug naar deze tocht. Het mooie Heuvelland is beslist de moeite waard om met de MTB rond te rijden.

 

Ergodome Cycling Classic

Kortrijk

11/06/2022

 

Een fietsrit ten voordele voor het goede doel of het kinderkankerfonds.

5 euro voor mee te fietsen.

Het parcours was eerst golvend richting Wallonië om een hele tijd te fietsen langs de Schelde.

Het weer voor vandaag: zonnig en 22 graden, of met andere woorden een lekker weertje om te fietsen.

Na 30 km begon het parcours wat zwaarder te worden met de flanken van de Mont Saint Aubert te Kain.

Via Celles naar Amougies en daar begon het echte klauterwerk. De eerste was de Karnemelbeekstraat waar al snel werd teruggegrepen naar de kleinste versnellingen. Eenmaal boven wachtte de eerste bevoorrading na 50 km. Een goede bevoorrading, vooral als ze afkwamen met een grote schaal rijsttaartjes. Aan zoiets kan ik niet weerstaan. Veel beter dan al die andere koeken. De sportdrank mocht er ook zijn. Nu wachtte een rondrit van ongeveer 35 km met tal van redelijke moeilijke hellingen. De eerste was de Rotelenberg, deze kan je nog boven rijden met het grote plateau, maar de volgende De Korte Keer is al van een ander kaliber. Kort met steile percentages. Nadien was er nog een andere in Etikhove de welbekende Taaienberg. Hij is nog altijd heel taai om boven te rijden. Gelukkig kan je gebruik maken van het gootje, anders zou het nog veel zwaarder zijn. De weg vervolgen via de Marketteweg en dan de Fonteinweg waar je terug mag schakelen naar het kleine plateau. De Spichtenberg is ook gemene helling om naar boven te rijden. En wat verder alover de hotond te met het grote plateau. En dan kwam ik terug aan dezelfde bevoorrading na 35 km of in totaal 85 km op de teller. Niemand meer te zien van de andere deelnemers. Trouwens op die 35 km heeft er mij ook niemand voorbijgereden. Spijtig genoeg waren de rijsttaartjes al verdwenen, mocht mij dan maar tevreden stellen met de andere koeken. Zo ik kon mij opmaken voor de laatste helling van deze dag de Kluisberg. Ik zie er altijd tegen op om daar naar boven te fietsen. En na 90 km beging het ook al door te wegen. Na deze helling was het moeilijkste voorbij er restte enkel nog de weg naar Kortrijk via wegen heel rustige wegen. Gans vlak was het nu ook weer niet, veelal kleine omhooglopende wegen. Na 110 einde van de rit. De gratis cola ging goed naar binnen en ik heb maar een hotdog gekocht en die smaakte ook.

Terugkijkend was dit meer dan een geslaagde fietstocht die eigenlijk meer dan 5 euro waard is. Ik wil gerust wat meer betalen voor zo’n tocht voor het goede doel. Sportief gezien toch een aardige lastige fietstocht met de nodige hoogtemeters.

 

Vichte Classic

18/06/2022

 

Als je van warme dagen houdt, wel deze was zo’n dag.

Niet warm maar heet, zo rond de 32 graden.

Ik was er deze morgen al vroeg aan begonnen, zo rond de klok van 8 uur.

Een zware tocht ging het worden richting Pays des Collines. En daar is er veel klimwerk verzekerd.

Weinig deelnemers deze ochtend bij de inschrijving, of liever ik was bijna alleen. De eerste km waren licht hellend richting Avelgem. En dan naar Celles, Anvaing en tenslotte de eerste bevoorrading te Frasnes – Lez – Buissenal. Een rijkelijke tussenstop, honger zal je vandaag niet krijgen. Nu begon het zwaarste stuk van de dag met al die opeenvolgende hellingen die beklommen moesten worden.

Ik ga ze niet allemaal beschrijven maar twee hellingen die elkaar opvolgen zijn de Sartiau en de Hameau des Papins. De Sartiau heeft een helling percentage van 15 procent. En zijn dan ook de laatste meters die ontzettend zwaar zijn. Als je de helling niet kent zou het wel een misrekening kunnen worden. Ondertussen waren er mij al een paar voorbijgereden, een eigen tempo fietsen was al meer dan goed voor mij. Het begon ondertussen ook langzamerhand heter te worden, veel drinken was dan ook noodzakelijk. Na een afdaling was het de beurt aan die fameuze Hameau de Papins. Recht naar omhoog, hij begint aan 6 procent en eindigt aan 16 procent. Verpozen zit er nergens in, een moeilijke helling waar je benen helemaal verzuren, vooral omdat de Sartiau nog in je benen zit. En zo gaat dat steeds maar verder in het prachtige decor van Pays de Collines. Een mooie en vooral rustige streek om te fietsen. De volgende hellingen lagen mij wel beter al kreeg ik wel last van de warmte. Na 85 km terug aan de bevoorrading en veel volk was er ook niet te zien. Velen zullen wel gekozen hebben voor een iets mindere afstand. Want 120 en meer dan 1100 hoogtemeters zijn niet te onderschatten. In de bevoorrading heb ik wel een inschattingsfout gemaakt. Ik had beter mijn bidon gevuld met fris water en deze kon ik dan onderweg nu en dan over mijn hoofd uitgieten. Het was weer niet nodig volgens mij. Was ik onderweg een fontein tegengekomen ik was er wellicht in gedoken. Nu kon ik met een warm hoofd verder fietsen. Uiteindelijk na 122 km terug in Vichte waar

Ik maar snel mijn auto indook. Een mooi parcours vandaag met nodige klimmeters en de zon en de warmte kreeg je er gratis bij

Heestert – Lessen – Heestert

 

25/06/2022

 

Een ritje van 100 km met start te Heestert.

Het grootste deel van het parcours lag in het Pays de collines.

Mooi streek met de onvermijdelijke hellingen.

Weinig volk aan de start, of bijna zo goed als niemand.

Bij de inschrijving vroeg ik als er geen wegwijzer aanwezig was en deze was niet voorradig.  Ook geen bord waarop je kon kijken waar tenminste het parcours liep. Je moet enkel maar de pijlen volgen was het antwoord. Met andere woorden waar de tocht naar toe ging kon je maar raden.   In ieder geval een verassing om zo’n een tocht te fietsen. Nog nooit meegemaakt. Waar is de bevoorrading en na hoeveel km? Je zult het wel zien als je fietst! Het enige wat ik wist dat de tocht naar Lessen ging. Starten dan maar en hopelijk staan de borden overal op het parcours of het zo snel een triestig verhaal worden. Gelukkig was dit niet zo en de pijlen waren goed aangebracht. De tocht ging via Avelgem en Amougies naar uiteindelijk Sant – Sauveur. Daar kwamen de hellingen in zicht. Maar welke moest ik nu boven rijden? Rue des Monts was de eerste beklimming met de kleine plaat te nemen. Is een lange helling en niet zo steil, dit was al een meevaller om te beginnen. Dan een snelle afdaling om de Rue Grandrieu te beklimmen. Een mooi helling en ook niet zo superzwaar. Terug naar beneden om de Rue Pironche naar boven te fietsen. De derde lange helling voor vandaag. Dan was het fietsen langs Lahamaide en Wodecq, Ostiches en Eudeghien. Maar waar was nu de bevoorrading? IK had nu al meer dan 50 km gereden en nog niets tegengekomen. Mijn bidon begon al redelijk leeg te komen en uiteindelijk langs de straat was er een stalletje opgesteld, dit na 58 km. Ach ja er was in Amougies een iemand mij voorbijgestoken en die vertrok nu juist aan deze bevoorrading. Geloof of niet maar ik heb het nog nooit meegemaakt dat er iemand een sigaretje stond te paffen. Kom zeg je doet nu wat je wilt, maar dit is toch geen zicht? Het zal wel iemand zijn geweest die toch weinig aan sport doet. Lang heb ik er niet gestaan, fiets op en verder rijden. Het parcours ging op en neer richting Moustier en Frasnez. In een ruk verder fietsen naar Celles en die stomme weg naar Escanaffles. En zo reden we terug naar Heestert. Wat denk ik van deze tocht? Een mooie fietstocht met de nodige uitdagingen.

Maar een bevoorrading voor 100 km te fietsen is te weinig. En vooral ik zou toch de moeite nemen met een bord waarop staat waar de tocht naar toe gaat.

 

Stasegem – Montroeul au bois

 

02/07/2022

 

Op een zonnige zomerdag terug een fietstocht die mij bracht naar Pay des Collines.

De zoveelste keer dit jaar. Iedere tocht brengt mij naar deze mooi streek.

Langs de flanken van de Mont Saint Aubert, deze helling mocht ik van beneden bewonderen. Niet zo zwaar vandaag wel een ganse dag glooiende wegen en die maakte het op zich wel een moeilijk tocht. Vlak kan je het in deze streek ook niet noemen. Alleen werden de zware hellingen die deze streek rijk is niet beklommen. Wel veel verlaten landelijke wegen, rust is hier verzekerd. Na 40 km de eerste bevoorrading waar ik de nodige sportdrank kon in slaan. Daarna kwam ik de enige helling tegen die ik met de kleine plaat moest boven rijden. La Croisette, een helling van 133 meter hoogte.

Dan naar Anvaing en Cordes naar de tweede bevoorrading te Molenbaix. Als ik af kwam gereden waren ze al aan het afbreken. Het was pas 12 uur. Kom zeg nu al die tafels afruimen. Om 9u30 kon je vertrekken voor de 110 km, degenen die dan vertrokken ik vrees ervoor dat er nog weinig te rapen viel. Na mij kwam er een ganse groep aangefietst en deze kon er evenmin om lachen. Dit is toch een minpuntje van een overigens mooie tocht. Na de bevoorrading ging de tocht verder via Helkijn en Moen. Langs het mooie Kanaal Bossuit – Kortrijk aan de startplaats aangekomen. Vandaag ongeveer 800 hoogtemeters overwonnen en een afstand van 110 km.

Herfelingen

15/07/2022

 

Een tocht met de MTB te Herfelingen.

Herfelingen is een klein dorpje dat grenst aan Herne.

Het zou een avondtocht worden, met start tussen 18 en 20 uur. Om zo’n een tocht in het donker te fietsen dat is niet voor mij. Je moet nu en dan  al goed uit je doppen kijken bij klaarlichte dag, wat is het dan niet als het helemaal donker is. Het parcours is niet vlak maar wel golvend. Toch kan je bijna overal rondrijden met de grote plaat. De prachtige landwegen maakten een grote bocht langs de vrt toren.

Het is een toren voor radio en televisietransmissie. Hij werd gebouwd in 1996 te Sint Pieters Leeuw.

Maar vooral de hoogte is indrukwekkend. Maar liefst 300 meter hoog. Het was nog redelijk warm deze avond en het stof van de paden waaiden hoog op De bevoorrading mocht er ook zijn. Sportdrank, koeken en banaan. Iets meer dan 500 hoogtemeters maar overal goed berijdbaar. Het is toch een beleving om na 20 uur in de avond rond te fietsen. Een mooie ervaring. In de feesttent kon ik nog een gratis cola gaan halen of voor anderen was een trappist beter geschikt. Ik denk dat ik in de toekomst nog meer avondritten ga rijden.

Ster van SNA

 

21/07/22

 

 

St - Denijs Westrem

 

Veel keuze om vandaag te fietsen op de nationale feestdag was er niet.

Te Gent kan je naar jaarlijkse gewoonte wel een ritje meepikken.

Je kan kiezen tussen een mtb tocht of een wegrit.

Maar gekozen voor de mtb tocht van 70 km.

IK stelde mij er niet veel van voor en dit was eigenlijk ook zo.

Een mountainbikeparcours kan je dit moeilijk noemen.

Ja je fietst in de Leistreek en op de Leie zelf is er veel ruimte voor waterrecreatie.

En dit merk je ook, zowel op het water als erlangs, wandelaars en fietsers of met een of ander bootje aan het varen. En dan kan je de vele prachtige huizen aanschouwen met hun al even grote tuinen die uitmonden aan de Leie.

Is dit mooi, wel daar ga ik mij niet over uitspreken.

Maar nu nog over het parcours.

Veel valt er ook niet over te schrijven. Veel te veel wegen die niet onverhard zijn. Hoe komt dat nu dat deze streek zo weinig te bieden heeft aan onverharde trajecten of paadjes en dergelijke die het biken zo uitdagend maakt. Je mocht al blij zijn dat je al iets van onder de wielen kreeg geschoven om het een beetje lastiger te maken. Alleen na de tweede bevoorrading of de laatste 25 km waren wel de moeite om te rijden. Meer landwegen afgewisseld met smalle wegeltjes. De afstand van 72 km was nog het moeilijkste, maar de rest van de tocht was toch niet om over naar huis te schrijven.

De bevoorrading was niet slecht. Koeken en sportdrank. Ik denk niet dat ik nog terugkom voor deze fietstocht want mij kon het alvast niet bekoren.

 

Rochus Classic

30/07/2022

Oosterzele


Een zonnige zag te Oosterzele en de droogte blijft maar aanhouden. Daardoor is het parcours dan ook keihard om op te fietsen. Het is bijna beton geworden. Als je op zo’n bodem valt zal het ook meer dan waarschijnlijk ook niet meevallen. Maar kom zo is het altijd iets. Ik had nog nooit in Oosterzele aan een fietstocht meegereden en ik waagde mijn kans. Je mag dan ook stellen dat ik er een goed gevoel aan heb overgehouden. Veel mooie landelijke wegen en onvermijdelijk de daarbij horende zand.